Ten koste van alles wil je je kind beschermen tegen dat soort dingen. Maar het lukt niet, dat kan niet. Dat is het leven, toch? Moet ik dat dan maar accepteren? Dat kan ik niet en wil ik niet. Of is dit nou het bekende loslaten?? Maar mijn kind is nog zo klein … hij heeft me nodig toch? Of niet meer in alles?
De moeiten waar ik doorheen ben gegaan wil ik mijn kind zo graag besparen. Maar ik zou oogkleppen op hebben als ik zeg dat mijn kind niet dezelfde moeiten ervaart. Ik wil dat niet, maar toch zie ik het gebeuren. En misschien heb ik er als ouder meer last van dan mijn kind zelf. Ik durf het hem niet te vragen, want ik wil niet dat hij ineens moeiten ziet die ik zie en hij niet ervaart!
Een stapje terug doen dus. Mijn zorgen mijn zorgen laten zijn. Hem loslaten en kijken waar het schip strand of juist door vaart. Kon ik maar de wind zijn, dan kon ik op die manier mijn invloed uitoefen. Maar een schip heeft een motor en vaart daarmee zijn eigen koers, ongeacht welke kant de wind op waait.
Ik heb dus te leren dat hij mij niet is. Ik heb te leren dat hij groot wordt door de dingen die hij meemaakt, niet door wat hij niet meemaakt omdat ik hem daartegen in bescherming heb genomen. Groter worden is een groeiproces. Ouder zijn ook …
Hoi Gerreke, ik denk dat vele zich hier zeker in zullen herkennen. Je hebt het heel mooi op jou manier verwoord. Zelf heb ik geen kinderen maar ik kan me voorstellen dat het voelt.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Cristien.
De laatste regel slaat de spijker op zijn kop!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
weer zo herkenbaar...
BeantwoordenVerwijderenWanneer je je geen zorgen zou maken, zou dat ook niet goed zijn.
Het hoort er nu eenmaal bij.
Loslaten is moeilijk!
En als moeder/ouder zal je altijd bezorgd blijven, ook al zijn je kinderen groot en volwassen. ( en ik spreek uit ervaring hihi)
Jantsje
Ik ben ook nog steeds aan het leren hoor!
BeantwoordenVerwijderenMijn schoonmoeder zei altijd;
Wanneer je kinderen hebt, heb je levenslang!
Zij bedoelde hiermee ook te zeggen, dat je je altijd bezorgt zult maken over het wel en wee van je kinderen. ( en ze had er 11 dus....)
Jantsje
kan het me heel goed voorstellen, je brengt het heel mooi onder woorden. Heb zelf niet de koters, maar had het bij de hond al, iets waarvoor je de verantwoording heb dat het goed gaat maak je inderdaad wel eens zorgen over in de hoop dat je het zelf ook allemaal goed doet.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Von
Prachtig zoals je het opschrijft,en zo herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenMaar je kunt niets anders dan loslaten.
Groeten Herma
Helemaal mee eens Gerreke!!!
BeantwoordenVerwijderenIk voel het ook zo,
liefs Stina
En zo is het maar net......en het leren houd niet op bij volwassen zijn...ik leer nog dagelijks het stopt nooit volgens mij...liefs van mij...xxx...
BeantwoordenVerwijderenJa ik herken dat Gereke....
BeantwoordenVerwijderenik heb 2 kinderen die nu redelijke op eigen benen staan, de jongste kan ik ook nog niet helemaal loslaten. Gelukkig woont hij nu op zich zelf en moet hij zich zelf redden, met z'n kop tegen de muur lopen en weer opnieuw beginnen, ik kan het niet zien en me er dus ook niet meer mee bemoeien en ik moet zeggen het gaat hem goed af, dus neem van mij aan dat je je kind toch wat meer los moet laten, ook al is het nog zo klein en ik weet hoe moeilijk dat is....
mooi verwoord met een pracht opname erbij..
gr. Nieske
En of ik het herken.....! Mijn vader zegt altijd "kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen". Toen mijn kinderen nog niet naar school gingen begreep ik deze uitspraak nooit, nu de oudste momenteel met de eindcito bezig is begrijp ik het heel goed. Zij is dyslectisch en heeft het daar moeilijk mee. Wij moeten dus een goede school voor haar vinden en haar straks "los laten"..... iets waar ik enorm tegenop zie, maar waarschijnlijk toch meer mijn probleem dan die van haar.....
BeantwoordenVerwijderenIk wens jou veel wijsheid, het komt vast goed!!!! Lieve groet Marjan
Heel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenMaar loslaten is een proces en dat gaat (gelukkig !!) niet in eens.
Liefs Romkje.
Ps ,even een antwoord op je vraagje ;het is een krans van stukjes boomschors.
Ik heb hem zo gekocht.
Ook ik heb pas geleden een soort gelijke post geplaatste. Moeder zijn is zo moeilijk en je zult blijven leren!
BeantwoordenVerwijderenoh zo herkenbaar!! je wilt je kinderen zo graag behoeden voor die valkuilen.. maar ze mogen ook hun eigen fouten maken, ook daar leren ze weer van.. hoe moeilijk dat ook is.. pff..
BeantwoordenVerwijderenen loslaten vind ik heeeel moeilijk.. heb gisteren net mijn dochter op schiphol uitgezwaard, ze zit voor 5 maanden in Suriname..
lieve groet, Tjitske
Gelukkig heeft hij wel een moeder die haar best doet om los te laten, maar aan de zijlijn wel een oogje in het zeil blijft houden!
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen kinderen Gerreke, maar soms denk ik wel eens... hoeveel zorgen zou ik me maken? Zijn die zorgen me bespaard gebleven?
BeantwoordenVerwijderenVery nice picture! I like it a lot.
BeantwoordenVerwijderenook ik heb geen kinderen..maar wel zorgen hetzei om andere dingen..
BeantwoordenVerwijderenmaar dit heb je mooi verwoord gerreke
Dankeschön!!!
BeantwoordenVerwijderenIch wünsche Dir ein schönes Wochenende.
Liebe Grüße
Ulrike
Hoi hoi,,......ja we verkopen deze vogeltjes in de winkel heb er een linkje bij gemaakt kreeg nog meer die vraag ....fijne dag ! sterkte met de zieke....liefs van mij....xxx..
BeantwoordenVerwijderenZoals jij het schrijft; alles is zo herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenIk denk altijd 10 stappen vooruit en zie vreselijke valkuilen. Kon ik dat maar eens minderen. Ik probeer het telkens weer, dat wel.
Liefs, Pauline
keep posting like this it’s really very good idea, you are awesome!
BeantwoordenVerwijderenviagra