Staren of praten?

De tijd van bewegen is weer aangebroken en ik doe daar graag aan mee. Mijn nordic stokken te voorschijn gehaald, die maanden, door al dat sneeuw, werkeloos in de kast hebben gestaan. Ik heb het stof eraf geslagen en ben weer gaan wandelen. Heerlijk om ’s ochtends vroeg een rondje te maken, zonnetje erbij, de kou nog in de grond, kale bomen en alleen nog maar hier en daar kwetterende mussen en een fluitende merel die me gezelschap houden. Straks, straks hoor ik de koekoek weer …

Maar ’s avonds langs de vel verlichte huizen lopen heeft ook zo z’n charmes. Een enkeling die z’n gordijnen heeft gesloten, maar bij de meesten valt het interieur wel te bewonderen. Van modern tot klassiek, van overvol tot leeg, van prachtig tot smakeloos. Nu ik zoveel huishoudens heb kunnen aanschouwen is me een ding sterk opgevallen. De televisie! In vrijwel elk huis staat de televisie aan. Erg interessant om te zien hoe iedereen voor de beeldbuis zit, ligt dan wel hangt. Niets ziend starend naar een of ander programma of vage film. Of ingespannen gezichten om het een of andere spel weerstand te bieden.

Er bekruipt mij een gevoel van onbehagen. Zit je nog wel eens een keertje niet achter de tv of de pc? En wat doe je dan wel als de tv niet aan staat? Ja, nordiccen misschien of een andere sport. Een goed boek, een verjaardag of familie bezoek.

Maar is er nog tijd voor een goed gesprek met elkaar? En zeggen we dan eerlijk wat ons bezig houdt? Of houden we de schijn met z’n allen maar een beetje op en praten we wéér over onze mooie auto, het nieuwe nog grotere huis of de tuinman die de tuin komt doen.

Zeg je nog wel eens tegen je partner of je kinderen dat je van ze houdt? Zeg je wel eens tegen je vrienden dat je blij bent dat het je vrienden zijn? Zijn we nog wel oprecht in de dingen die we tegen elkaar zeggen. Is ons ja ook ja en ons nee ook nee? Of leven we met z’n allen in een grijs gebied uit angst om buiten de groep te vallen?

Ik heb ervaren dat ik, door eerst mezelf te verliezen, zoveel meer gewonnen heb. Diepgaande vriendschappen opgebouwd. Blij met elke dag die mij gegeven wordt en te genieten van mijn gezin en allen die om mij heen staan. Dat geeft het leven zoveel meerwaarde.