Merelmans (vervolg)

Het is buiten, zo aan het einde van de middag, nog 38 graden. Het is verbazend stil in en om de tuin. Een zacht briesje waait om de hoek van het huis en beroert de takken van de uit de kluiten gewassen boom naast mij. Op het terras hupt een musje met z’n bekje wagenwijd open. Hij heeft ook last van de warmte. Er volgen nog een paar musjes. Mooi, ze hebben het gemunt op de mierenhoop vlak bij het raam. Ik krijg hem maar niet weg en de mussen zijn er blijkbaar gek op.


Terwijl ik om mij heen kijk waai ik met mijn boek een of ander vliegend schepsel weg dat al enige tijd rond mijn hoofd zoemt. Het heeft effect, de hommel maakt dat hij weg komt. Verder is het stil in de tuin. Als ik om mij heen kijk zie ik veel vliegend ongedierte. Vaak van die beestjes die aan je lijf plakken als je het warm hebt, zoals nu. Een onweervliegje blijft maar in m’n gezichtsveld vliegen, ondanks dat ik hem met mijn vrije hand uit de lucht probeer te vissen. Heel frustrerend.

Ook in de ‘kerstboom’ is het stil. Al een hele tijd trouwens. Ik had mijn vorige blog net geplaatst of het was alweer stil in en rond de kerstboom. Eerst dacht ik nog dat merelmans op het nestje zat, maar ook daar zag ik niets meer. In eerste instantie begreep ik niet waarom? Maar al gauw zag ik dat buurvrouw de heg, die ons tuinhek zo ook zo mooi sierde, had weggesloopt. Beetje jammer … Ze was zich, denk ik, niet bewust van merelsmans in de kerstboom. En zo hadden we nog geen jonge merels in de tuin. Het wil duidelijk niet lukken dit jaar.

Gisteren wilde zoonlief het nestje bekijken. Hij ging op de schutting staan en boog zich zo dicht mogelijk naar de kerstboom toe en zag het nestje zitten. ‘Zitten er ook eitjes in mama?’ Ik dacht van niet, maar werd wel op een idee gebracht. We haalden er een spiegeltje bij. En warempel er zaten eitjes in. We hebben ze er natuurlijk wel in laten zitten.