Als de dag van gisteren

Zonnestralen beschijnen het stille wit besneeuwde veld. We staan gearmd, mijn vader en ik. De laatste woorden worden gesproken. Als ik tussen de mensen door naar links kijk, zie ik haar naam staan, de tekst en de twee data. De middag is al zo emotioneel geweest. En nu dit ook nog. Zo dicht bij haar graf.

Langzaam gaat de stoet langs de kist om de laatste eer te bewijzen. Voordat we verder lopen kijk ik mijn vrienden even aan, wetende wat zij nu doormaken. Het doet zo’n pijn. Niet gedacht dat het me zo veel zou doen.

In plaats van rechtsaf achter de mensen aan, gaan wij links af. In het volgende pad ligt ze. Het is zó vlakbij. We staan stil en kijken naar het besneeuwde graf. Is het echt alweer driekwart jaar geleden dat ik hier stond? Het lijkt wel als de dag van gisteren!

Stevig gearmd lopen we weg, samen! Gelukkig … samen!

1. Lichtstad met uw paarlen poorten,
Wond're stad zo hoog gebouwd
Nimmer heeft men op deez' aarde,
Ooit uw heerlijkheid aanschouwd.

Refrein:
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten,
Luist'ren naar zijn liefdestem.
Daar geen rouw meer en geen tranen
In het nieuw Jeruzalem.

2. Heilig oord vol licht en glorie
Waar de boom des levens bloeit
En de stroom van levend water
Door de gouden godsstad vloeit.

3. Schoon tehuis voor moede pelgrims
Komend uit de zand-woestijn,
Waar zij rusten van hun werken
Bij de springende fontein.

4. Wat een vreugde zal dat wezen
Straks vereend te zijn met Hem
In die stad met paarlen poorten
In het nieuw Jeruzalem.