‘Waar is dat stukje ook alweer? Oh hier, mooi.’ Nietsvermoedend praat ik in mezelf maar een eind weg. Het stuk voor zoonlief moet worden uitgeprint dan kan hij makkelijker zijn boekbespreking voor maandag voorbereiden.
Het is al een tijdje stil beneden. Maar nu hoor ik gestommel op de trap gepaard met een hoop gegiechel. De jongens hebben pret, maar ik heb het te druk met het stuk van zoonlief.
Ineens staan de jongens boven aan de trap en roepen in koor ‘Hoi mam, kijk eens.’ Van schrik weet ik even helemaal niets te zeggen. Moet ik nu hard gaan lachen of moet ik nu vreselijk boos worden. Ik lach niet, want dat vraagt om een tweede keer en dat is beslist niet wat ik wil. Dan maar boos worden, want echt veel meer keus heb ik niet.
Twee ontzettend blije koppies kijken mij ondeugend aan. Hun beider gezicht en hals zitten onder de gekleurde stempels. Er is bijna geen plekje meer waar geen stempel op zit. Ik zie het al voor me. Zoonlief moet een boekbespreking houden en de stempels kunnen er niet meer af.
Ik kan het niet anders zeggen. Ik wil zo graag in lachen uitbarsten om die kostelijke gezichten, maar wordt boos van bezorgdheid dat zoonlief er niet bepaald serieus uit ziet als hij zijn boekbespreking moet houden.
Na twintig minuten boenen was het ergste eraf …
En z’n boekbespreking? Een 8!
Haha...dat moet toch een kostelijk gezicht zijn geweest, letterlijk en figuurlijk!!
BeantwoordenVerwijderenEn het resultaat was heel goed, blijkbaar was hij erg ontspannen door alle voorpret!
Lieve groet, Ingrid
Ik kom viavia op je blog terecht en het ziet er heel gezellig uit! Ik heb me bij je aangemeld als volger en kom zeker nog eens terug :)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Esther
Had nou toch maar gelachen Gerreke, moet toch een kostelijk gezicht geweest zijn...Ik zie het al voor me, ha, ha!! en een 8 dat is toch perfect...
BeantwoordenVerwijderenLg, Nieske
Ja stiekem moest je toch vast wel lachen......wat puur genieten doen kinderen toch.....
BeantwoordenVerwijderenJammer dat je er geen beelden van hebt, vast een vrolijk gezicht.
Top cijfer
Liefs
Heb je een foto gemaakt voor later, kunnen jullie er dan hartelijk om lachen haha..
BeantwoordenVerwijderenMaar ja, dat komt niet zo serieus boos over hè.
Lieve groet, Renny
Voordat je ging boenen, heb je er toch wel een foto van gemaakt hè? En knap dat jij je lachspieren zo kon beheersen hoor!
BeantwoordenVerwijderenWat zal dat een komisch gezicht geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderenMaar dat geboen op die toetjes,dat zal geen pretje geweest zijn,dus zullen ze het beslist geen tweede keer meer doen,denk ik.
Groetjes Ans
Hoi Gerreke
BeantwoordenVerwijderenwat maakt het uit het is toch bijna carnaval.
groetjes Herman,
Pfff...wat een gedoe zeg...moest je stiekum toch niet lachen ???....liefs van mij....xxx...
BeantwoordenVerwijderenIk had mijn lach ook niet in kunnen houden maar snap je zorg ook wel weer. Zonder er bij na te denken en lol voor 10 maar ja...die boekbespreking, gelukkig is het goed gekomen en kun je er nu achteraf lekker om lachen.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Cristien.
Knap dat je je lachen in kon houden en jammer dat je geen fototoestel bij de hand had ;) Een 8! Goed gedaan!
BeantwoordenVerwijderenFijne avond. Lieve groet, Miranda
Dat je een lach kon verbergen Gerreke!
BeantwoordenVerwijderenGeweldig verhaal.
Wat een boeven die twee........maar toch een acht gehaald!
groetjes Greet
Hahaha, ik zie het helemaal voor me.
BeantwoordenVerwijderenEn gelukkig heeft de boekbespreking er niet onder geleden.
Liefs, Pauline
misschien door de stempels ontspannen, het was natuurlijk een dolle boel toen hij voor de klas kwam. Je weet inderdaad dan niet wat je moet doen...;-)
BeantwoordenVerwijderenEn een 8 is toch prachtig..
Groetjes Von
Zo zie je maar, het kan altijd meevallen! Een heerlijk verhaal! Groeten, Marion
BeantwoordenVerwijderen