Mijn fles, mijn afschuwelijk dure fles shampoo!

Blijft een irritant terugkerend werkje, was in de droger stoppen. Maar ik doe het wel bij gebrek aan zin om het op te hangen aan de lijn. Het voetbal zit me in de benen en het zweet zit vastgekleefd tussen m’n oksels en mijn shirt. Meer van dat soort viezigheid wil ik er niet bij en dus moet de was in de machine.

Zoonlief is onder de douche! Ik word wreed verstoort tijdens mijn werk als ik geschreeuw uit de badkamer hoor komen. Niet zachtjes, maar buurtwekkend, wat ik weer zorgwekkend vind, want niet iedereen hoeft mee te genieten van de sores bij ons in huis.

Ik ren naar beneden en maan zoonlief z’n pijn iets minder hard uit te drukken. Dat helpt! De dikke bult achterop zijn rug getuigt van een flinke botsing met de kraan. Daar mag over gekermd worden … beslist … ik zou een flinke verwensing hebben uitgestoten.

Terwijl ik zoonlief tot bedaren breng dwaalt mijn blik door de badkamer en blijft stilstaan bij mijn shampoo in het nisje. Ik verstar en kijk nog eens goed. Mijn volledig gevulde afschuwelijk dure fles shampoo is gehalveerd. Dit vind ik beslist een verwensing waard, maar doe het niet. Blij is voor even geschrapt uit mijn woordenboek en vraag met ingehouden woede, die natuurlijk iedereen aanvoelt, wie mijn shampoo heeft aangeraakt.

 

Een schuldige blik en een bibberig stemmetje dat ‘ik’ stamelt. Best wel zielig, maar op dat moment ben ik meer bezig met mijn dure shampooflesje die zo heerlijk ruikt en lekker in mijn haar aanvoelt. Dit heeft zoonlief nu ook ervaren. Hij wilde graag dat zijn haar lekker ruikt en fijn aanvoelt en dacht dat hij daarvoor heeeel veeel nodig had.

 

Ik heb zoonlief vertelt dat je niet altijd veel nodig hebt om lekker te ruiken. Dat het soms zelfs wel eens stinkt als je teveel gebruikt. Voorlopig even geen dure fles meer voor mij …