Vergissing is menselijk (deel 2)

Met een rood aangelopen hoofd kijkt Sanne de kassajuffrouw aan. ‘Ik denk, stamelt ze, dat mijn portemonnee is gestolen en ik heb geen ander betaalmiddel bij me mevrouw.’ Ze kijkt de klant achter haar beschaamd aan en haalt verontschuldigend haar schouders op.

Als eenmaal goed tot haar doordringt dat haar portemonnee is gestolen, bekijkt ze de klant achter haar ineens met andere ogen. Trouwens alle klanten. ‘Ik heb mijn portemonnee, voordat ik wegging, in mijn tas gestopt en nu zit hij er niet meer in’, legt Sanne de kassajuffrouw uit. ‘Ik zet het karretje wel aan de kant en kom straks terug om alles af te rekenen.’

Voordat Sanne de winkel uitloopt gaat ze naar de klantenservice. ‘Heeft u een portemonnee gevonden?’, vraagt ze de vrouw achter de balie? ‘Ik ga even voor u kijken mevrouw, moment.’ De vrouw rommelt wat achter de toonbank en kijkt Sanne weer aan. ‘Sorry er ligt hier geen portemonnee.’ Zie je wel, gestolen, denkt Sanne meteen.

Gefrustreerd loopt Sanne de winkel weer in en neemt dezelfde route die ze met haar karretje heeft gelopen. Iedere klant bekijkt ze met argusogen. Zou die man met die versleten broek en dat honkbalpetje hem hebben gestolen? Ze loopt door en kan nog net een mevrouw met een volgeladen winkelwagen ontwijken. Of die dame, ze doet verdacht. Zou zij hem misschien ….? Ach het heeft geen zin, ze komt er toch niet achter. Geërgerd loopt ze langs de kassa de winkel uit, naar de parkeerplaats. Zijn er nou werkelijk op deze aardbol geen eerlijke mensen meer te vinden? Is het nou zo’n kleine moeite een gevonden voorwerp niet zelf te houden, maar gewoon aan de eigenaar terug te geven? Eerst maar de betaalpasjes blokkeren en dan naar de politie. Stel dat er al geld van haar rekening is gehaald?

Sanne opent het portier van haar auto, gooit haar tas op de passagiersstoel en gaat achter het stuur zitten. Ze start de auto en zet de koppeling in z’n achteruit. Als ze weg wil rijden gaat haar telefoon. Ze pakt haar tas van de stoel, graait haar telefoon uit de tas, maar laat hem vallen. Ook dat nog! Als ze hem op wil rapen valt haar oog op iets bruins op de zitting naast haar. Helemaal niet gestolen, helemaal geen verdachten, maar … oh wat een gedachten.