Hartverwarmend!

Het harde getik van de regen op de voorruit maakt dat ik haar bijna niet kan verstaan. Maar wat ze zegt raakt me diep. Verwarmt mijn zijn. Terwijl de ruitenwissers overuren draaien om het neerstortende water van de vooruit te verwijderen denk ik na over wat ze me heeft gezegd.

We rijden terug van een hilarische avondje film. We praten wat na en ineens belanden we in een serieus onderwerp als het notarieel vastleggen van belangrijke zaken, want
stel dat … Wij hebben dat niet gedaan en zij ook niet. Toch voelt dat niet goed, want stel dat er wat met ons gebeurt.

Waar gaan onze kinderen dan heen? Wie vangt ze op? Blijven ze bij elkaar? En blijven ze ook in hun veilige omgeving of worden ze weggerukt van alles wat ze lief is. Reden te meer om er samen goed over te praten en zaken vast te gaan leggen.

De regen tikt maar door. Het is donker in de polder en het zicht is slecht. Er ligt veel water op de weg, dat wegspat als we er door rijden. Uit het niets, zo lijkt het, zegt vriendinlief: ‘We hebben het over jullie gehad als voogd voor onze kinderen.’ Ik weet even niet wat ik zeggen moet. Maar als haar opmerking goed tot me doordringt ben ik diep geraakt en ontroert. Wow …

Over veel dingen kan ik soms zo onzeker zijn. Want doe ik het wel goed als moeder, als vriendin, als partner of als familie van? Er zijn van die momenten dat ik daar bij stilsta door de dingen die ik heb gezegd of gedaan. Of juist niet heb gezegd of gedaan.

Maar zo’n, voor mij, veelzeggende opmerking bewijst dat, als ik maar mezelf ben, dat echt meer dan genoeg is!