Facebook, zal ik het doen of zal ik het niet doen?

Ja, dat is altijd zo’n dilemma als je voor een keuze staat. En aangezien ik de eeuwige twijfelaar ben komt dit nogal eens voor. Ondanks dat het een vrij simpele keuze is kan het grote gevolgen hebben …. voor mijn tijd bedoel ik dan.

Ik heb lang volgehouden te zeggen dat ik niet op Facebook ga. Wat moet ik daar nou mee? Weer zo’n tijdslurper. Ja, ik zie je denken … dat doe ik dan zelf. Toegegeven, helemaal waar. Maar ik wil niet vertellen dat de was aan de waslijn hangt, de kinderen weer op school zitten, bij de buurvrouw ga koffiedrinken, een kras op mijn auto zit en al wat dies meer zij. Volgens mij is dat niet bepaald informatie waar iedereen op zit te wachten. Wat moet ik dan vertellen, wat enig informatief nut heeft en nog leuk is ook?

Maar ik kan niet anders zeggen dan dat het een bijzonder fenomeen is, met name als vriendinnenlief wat verder weg wonen. Dan is die strijk nog steeds niet belangrijk en die kras op de auto ook niet, maar wel de prachtige kiekjes van het gezin, de omgeving waar ze zijn, een straatbeeld, hoe ze daar leven in een geheel nieuwe omgeving en daar langzaamaan de inburgering plaatsvindt, etc.  

Ik begin langzaam maar zeker de meerwaarde in te zien van een fotoboekdagboek op afstand en de snelle manier van reageren op elkaar. Zo ver weg kan toch ook weer zo dichtbij zijn. Het haalt het bij lange na niet bij een goed gesprek face2face, maar toegegeven …  dit is een buitengewoon mooie oplossing.