Stil zitten, heel stil zitten

Mijn armen worden moe. Mijn benen beginnen langzaam te protesteren door een beetje te gaan trillen. Maar ik ga zo min mogelijk verzitten, want stel dat het moment daar is en ik niet in positie zit.

In de tuin is het een drukte van belang. Een merel landt vlak voor het raam om zich tegoed te doen aan het bedorven vogelvoer dat ik in een voederbakje heb gestopt, omdat ik even niet wist waar ik het laten moest. Roodborst blijft wat aan de zijkant van de tuin hangen, om zo gauw mogelijk weg te kunnen vliegen als er gevaar dreigt. De spreeuwen hebben het gemunt op de pot pindakaas die aan het tuinhek hangt, even als de pimpelmees. Ze moeten er nu diep in duiken om nog wat lekker mee te kunnen pikken. De vinken en de mussen doen zich te goed aan het universele voer dat ik in de voederbakjes heb gestopt. Een van die bakjes is in anderhalve dag leeg ...

Wat een gezelligheid in de tuin. Af en toe vliegt een hele stoet weg, opgeschrikt door iets wat buiten mijn gezichtsveld gebeurt. Maar lang blijven ze niet weg. Zeker de mussen niet. Merel vliegt weer langs om vlak voor mijn neus te landen. Maar daar heb ik nu genoeg foto's van, ik wacht op de pimpelmees bij de pindakaaspot. En mijn wachten wordt beloond!

Eerst verkent hij de omgeving. Is er geen gevaar en kan ik nu werkelijk uit de pot snoepen? Na een intensieve inspectie van zijn omgeving doet hij zich tegoed aan de pindakaas. Hij hipt de pot in, pakt wat en hipt weer terug. Hebbes!!!

(Ik moet echt een zoomlens kopen, dan wordt de kwaliteit een stuk beter.)