Wandelen met God

Terwijl we met ons gezin over het voetpad door het Leuvenumse bos lopen denk ik na over mijn wandelen met God. Ik had mijn fototoestel meegenomen om dé foto hierover te maken. In de afgelopen jaren heb ik aardig wat nordic wandelingen gemaakt en ben ik met God in gesprek geweest. Over mijn gevoelens tijdens mijn burn-out, over kleine of grotere tegenslagen, mijn dankbaarheid uitgesproken over het welzijn van mijn gezin, het geluk dat we mogen ervaren, ziekte dat zorgen baart, etc.

Ik heb deze vraag letterlijk genomen, omdat dat het dichtste bij mijn gevoel komt. Omdat dat de momenten zijn waarin ik mij het dichtste bij God voel. Maar wandelen met God is zoveel meer dan een ‘echte’ wandeling maken en mijn gevoelens met Hem delen.

Door met God te wandelen wordt ik mij ervan bewust dat mijn leven geen vanzelfsprekendheid is. Dat ik de rust mag ervaren dat deze wereld een voorportaal is van de Eeuwigheid. Deze rust gun ik iedereen.

De enige manier die ik kan bedenken om mijn wandeling met God aan anderen te laten zien is door het voor te leven, wat een onmogelijkheid is gezien mijn zwakte voor fouten. Elke keer opnieuw bega ik dezelfde misstap. Elke keer opnieuw kom ik terug bij die Ene, omdat Hij mijn enige zekerheid is.

Toch wordt van mij gevraagd niet alleen te wandelen, maar de groep van wandelaars steeds groter te maken. Zodat we een vis-/vangnet worden voor mensen die doelloos rondzwemmen. Dit kan toch alleen maar als God ons bij de hand neemt? Wij hebben het als kinderen van God van nature toch in ons om weg te lopen, alles te ontdekken en te doen wat niet mag? God is als een liefhebbende ouder die ons elke keer opnieuw weer bij Hem terug laat komen. Ons op de schouder tikt, met de vraag waar we nu weer mee bezig zijn. Ons laat nadenken wat werkelijk belangrijk is. Ons verantwoordelijkheid geeft, maar ons wel laat zien wie de Eindverantwoordelijke is.

God wandelt met ons, maar elke keer als we Zijn hand loslaten, kunnen we Zijn hand weer pakken en als Hij het nodig acht pakt Hij onze hand weer. Geweldig toch? Ik heb ontdekt dat wandelen met God niet in een foto te vangen is. Maar toch ga ik een poging wagen …


Waarom ik voor bomen heb gekozen? Zie mijn stuk over 'stormen doorstaan'. Als bomen sta je sterk in een bos, maar alleen is de kans op omvallen zo groot! De bladeren aan de boom symboliseren een gemeenschap die gevoed wordt door de Stam. Zonder voeding van de Stam geen bladeren!