Jongens en tekenen …

Als er een activiteit is in de klas van een van mijn kinderen waar ouders bij nodig zijn ben ik vaak de eerste die zich aanmeld. Bang dat ik te laat ben met aanmelden en op de reservelijst beland. Nu is er vrijwel nooit een reservelijst met al die werkende ouders (waaronder ik), maar je weet maar nooit. En ik vind het zo leuk om mee te kijken bij mijn kinderen in de klas. Dus als die kans er is, en ik kan, dan grijp ik hem.

Laatst werden er ouders gevraagd voor een ‘knutselmiddag’ ter voorbereiding op Pasen. Leuk dacht ik, daar ga ik mij voor aanmelden. En ja ik was een van de weinige ouders die kon helpen, want het was echt een ‘werkdag'. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik ZZP-er ben en dus vrijwel al mijn tijd zelf kan indelen, dat kan niet iedereen.

Wat was het gezellig zeg! Iedereen schreeuwde, althans voor zover ze daar de kans toe kregen, door elkaar en af en toe hoorde ik flarden van muziek uit de CD-speler komen. Dat waren de momenten nadat de juf vroeg of het wat stiller kon, zodat ook de muziek te horen zou zijn.

Ik had vier mannen onder mijn hoede! En toegegeven mannen en tekenen dat gaat niet echt samen. Althans de mannen die ik onder mijn hoede had lopen niet echt warm voor een intensief tekenmiddagje. De een was nog slordiger dan de ander. Zodra ze kans zagen om even naar een andere tafel te lopen om een stift te halen die wij niet hadden, en dus niet te hoeven kleuren, dan grepen ze hem.

En keuvelen die kerels, ongelofelijk. Het gaat echt nergens over, maar het is o zo gezellig. Het leukste van de knutselmiddag was toch wel het plakken van de paaseitjes op het grote paasei. Want zodra eenmaal alles was afgewerkt mochten er stikkers worden geplakt. Alle vier de jongens mochten evenveel stickers plakken en dat werd dan ook nauwkeurig bijgehouden. Daar hadden ze mij niet bij nodig.


Mijn taak was om het mobiel van de gekraste getekende paaseieren in elkaar te zetten. Een heus knutselwerk of eigenlijk een prutswerkje! Maar het resultaat mocht er zijn

Toen ik de klas verliet piepten mijn oren, maar dit willen missen? Nee echt niet!