Stempeltjes ... er zijn er genoeg?

Dyscalculielied
3 maal 3 is... ehhhhh... 6?
...7? ...33? ...9? ...12?
Ieder zingt z’n eigen lied
Als ik dit niet tellen kan
Dan zing ik lekker niet!

Dyslectielied
Dire maal dire si ngeen
Ieedr zgnit z’n egein leid
Deir mala dier is neeng

Ki sanp dti leidej neit!

Autismelied
Drie maal drie is negen
Ik zing hier mijn eigen lied
Zing ik dan door alles heen
Dan merk ik dat toch niet!

ODD-lied
Drie maal drie is zeven
Ik vind dit een heel stom lied
Als je wilt dat ik dit zing
Dan zing ik het dus niet!

ADHD-lied
DRIE MAAL DRIE IS NEEEEEEGEEEEEEN!!!
IEDER SCHREEUWT Z’N EIGEN LIED!!!
IK ZING DIT LIED WEL HONDERD KEER!!!
WANT STOPPEN KAN IK NIET!!!

ADD-lied
Drie maal dr... hé, een vogel!
Zingen? ...o ja. Drie maal drie is negen
Ieder... mooi weer buiten zeg!
Wat? O ja. Ieder zingt z’n eigen lied
Drie maal... ehhhh...
Wat deed ik hier ook al weer?

Aspergerlied
312 maal 3754 is 1171248
Ik maak wel mijn eigen lied
Want ik ben wel heel erg slim
Maar mensen snap ik niet

Gilles de la Tourette-lied
Drie maal drie is negen
Ieder *tic* ieder zingt z’n eigen *tic*
eigen *tic* eigen lied
Als ik nu maar heel snel zing
Dan scheld ik misschien @#$%@#$$ niet
Oeps… Te laat *tic* laat *tic* laat…

Geschreven door Arwin Wels (Storm in mijn hoofd)

Dit overbekende  gedicht neemt een vogelvlucht op internet. Iedereen kent wel iemand op wie een van de verzen in meer of mindere mate van toepassing is. Heerlijk dat stukje herkenning en dan hoef je nog niet eens een etiket te hebben.

Waarom de aandacht hiervoor? Ik erger me aan al die discussies over het teveel toekennen van etiketten! Tuurlijk, ja, het is zo, er worden fouten gemaakt, grote fouten. Iemand krijgt misschien onterecht een etiket of het verkeerde etiket (Wat allerminst leuk is voor degene die het overkomt of zijn/haar omgeving, begrijp me goed!). Maar niet bij alle mensen die een etiket hebben is een verkeerde inschattingsfout gemaakt.

Voor zoveel mensen gaat er een deur open (misschien wel deuren en ramen) als dan eindelijk de beslissing valt dat je kindje/kind/volwassene een etiket heeft. En hoeveel meer erkenning zal er zijn als men dit kwijt kan bij vrienden, familie, maar meer nog bij mensen die in hetzelfde schuitje zitten? Die precies weten wat je doormaakt, waar je de nodige informatie vandaan kunt halen om je kind te geven wat het nodig heeft?

Waar ik benieuwd naar ben is of alle ‘ervaringsdeskundigen’ ook daadwerkelijk ervaringsdeskundigen zijn of dat de ervaring komt uit het bestuderen van een boekje? Het doen van studie achter een bureau …  Tja ik weet het niet, maar het zou mooi zijn als we wat voorzichtiger zijn in het doen van uitspraken. Nu gaat het toevallig hierover, maar er zijn zoveel voorbeelden te noemen ...

Over uitspraken gesproken. Mocht ik in dit stukje niet voorzichtig genoeg zijn geweest, dan spijt me dat, want iemand pijn doen is absoluut mijn bedoeling niet!

(Het is echt een aanrader de gedichtenbundel te lezen! Ik heb de eer een bundel van Arwin Wels (mijn achterneef) te hebben gekregen.)

Even terug!

Met mijn cappuccinootje loop ik drie huizen verderop. Even kijken of ze er zijn. Tot nog toe ben ik ze steeds mis gelopen, maar het moet er nu toch echt even van komen. Het kan toch niet zo zijn dat ze wegrijden en wij elkaar nog niet hebben gesproken.

Het ziet er nog akelig stil uit. Ik bel niet aan. Dat durf ik niet. Ik loop terug en ga aan het werk. Een klein uurtje later probeer ik het nog eens. Met een nieuw cappucinootje loop ik opnieuw naar nummer 59. Het is nog steeds stil, maar ik klop toch maar op het raam.

Een meisje van een jaar of 11 kijkt door het raam en kijkt me nieuwsgierig, maar ook wat voorzichtig aan. Ze zijn wakker en ik ben dus op tijd. Mijn nicht, die nu in Zweden woont, is voor even terug in Nederland en overnacht bij toeval enkele huizen verderop.

Wat leuk om even bij te praten en te horen hoe het in het Zweedse gaat. Een ding is duidelijk. Wat zijn wij Nederlanders toch een ongeduldig volkje. En alles moet snel ... En wat winnen we ermee? Niet veel, hooguit een minuutje die we dan weer besteden aan waarschijnlijk iets waarvan we achteraf zeggen dat ook niet echt belangrijk was.

De natuur in onze achtertuin

Of je nou een grote of een kleine tuin hebt, het maakt niet uit als het op genieten aankomt. Onze tuin staat nu vol met bloeiers. En wat komen er een insecten op af!

4 juni 2013

Met een bakje cappuccino (Ja ik zie je denken, ik drink inderdaad een hoop cappuccino! Dat zijn van die momenten dat je oog krijgt voor detail.) ben ik naar buiten gegaan en om te genieten van de bloeiers in mijn tuin. En wat zijn dat er ineens veel. Die ochtend dacht ik nog, ik moet hier echt wat foto's van maken, want het is nu zo mooi.

Mijn blauwe regen, die vorig jaar pas in juli weer een nieuwe scheut liet zien, heeft z'n eerst bloem in bloei (Echt heel laat, dat wel.). Er zullen er nog een heleboel volgen. Een van de borders staat vol in bloei met de Hoornbloem. Vlambloem, Bergcentaurie en de Ooievaarsbek. Mijn heeft alleen de kleuren roze, wit en paars! Mijn favoriete kleuren voor in de tuin.

Ineens ziet zoonlief een prachtige vlinder in ons boompje! De cappuccino moet wachten, eerst een kiek! Ik snel naar mijn camera, gelukkig zit mijn kaartje er in, en ren naar het bewuste boompje met vlinder. Het beestje blijft prinsheerlijk zitten, ondanks dat ik hem bijna raak!

Dit is op en top genieten gewoon. Na een heleboel foto's en pijn aan mijn benen (Maar dat komt ook door het voetballen ouders - zonen van de dag ervoor.) kan ik terug naar mijn bakje en mijn stoel. Maar dat doe ik niet, want ik wil meteen weten of mijn foto's zijn gelukt. Oordeel zelf maar!

(Bedankt overigens voor jullie meeleven. Mijn hoofdpijn zakte na anderhalf uur liggen en twee paracetamol!)