Wat zomaar een foto lijkt, is voor mij een dierbare herinnering. Wat niet te zien is op de foto is dat ze ernstig ziek was. Niet meer op haar benen kon staan van vermoeidheid, maar ze wilde dit perse. Een herinnering neerzetten voor, wat al veel te gauw bleek, de achterblijvers.
Elke dag denk ik aan haar en ben ik een beetje verdrietig. Ergens diep van binnen, het is niet aan me te zien en toch is het er. Iedereen gaat weer door met leven, ja ik ook. Een enkeling vraagt hoe het met me gaat en kan ik even over haar praten. Het doet me verdriet dat ‘het erover praten’ steeds minder wordt. Ik begreep niet goed waarom, tot broerlief vanochtend met een citaat aankwam.
Uit het boek ‘De zwarte met het witte hart’ van Arthur Japin: ‘Mensen denken dat herinnering verdriet brengt. Het tegendeel is waar. Verdriet kom met het vergeten.’
Hoi Gerreke, het is ook moeilijk en doet pijn. En mensen weten het vaak niet, wel iets zeggen of helemaal niets. Het leven gaat door, maar blijf er over praten en neem je tijd door telkens bij haar foto stil te staan. Het helpt en denk terug aan de fijne tijd van samen...het is ook zo snel gegaan en niet te bevatten, ik krijg hier bij dit lezen echt kippenvel.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel kracht en sterkte toe, liefs Cristien.
Zo herkenbaar ...
BeantwoordenVerwijderenIk heb het altijd héérlijk gevonden om over mijn (te vroeg) overleden moeder en veel te jong overleden vader te praten. Herinneringen wil je toch het liefst levend houden !!! (de leuke maar ook de minder leuke)
Hoe moeilijk veel mensen met rouw, verdriet en ook nu (ernstig) ziek-zijn om kunnen gaan merken we vrijwel elke dag.
Sterkte en een virtuele denk aan je knuffel x
Toen mijn moeder 3 jaar geleden overleed, viel het mij op dat na haar begrafenis amper nog iemand er naar vroeg, terwijl dan juist de pijn en het verdriet erger worden! Daar heb ik van geleerd, dus ik probeer er nu alert op te zijn om ook aan 'nazorg' te denken!
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je post dus helemaal, maar vaak sta je pas na een eigen ervaring ergens bij stil en doen mensen het niet om je te kwetsen...ze realiseren zich gewoon niet hoe belangrijk het blijft om te vragen of je het verdriet van je moeder een plaatsje kunt geven of haar naam te noemen!
Sterkte!!! Lieve groet, Ingrid
Wat een mooi én waar citaat.
BeantwoordenVerwijderenBlijf je uiten Gerreke! Sterkte en een lieve groet, Suus
Knuffeltje voor jou Gerreke!
BeantwoordenVerwijderenHet is moeilijk om je Moeder te moeten missen.
Goed van je om het hier van je af te schrijven en de spreuk is zo waar!!
Ik ben nu al 5 jaar ouder dan mijn moeder is geworden (31 jaar geleden) maar ik mis haar nog steeds.
Niet elke dag maar een kind blijft vebonden met zijn/haar moeder.
Lief hoe je schrijft over jou moeder.
Groetjes Greet
Zo mooi en liefdevol beschrijf je hoe je naar haar foto kijkt.Het is zo'n gemis en dat zal ook blijven.Ik weet niet of dat citaat klopt,veel mensen kunnen denk ik het verdriet van de ander niet aan en houden gesprekken liever luchtig.Mij werd 7 maand na de dood van mijn enige broer keihard gevraagd,Ben je daar nu nog niet overheen!!Ik merk zelf snel genoeg of mensen willen praten of niet en daar pas ik me dan bij aan.Zelf weet ik dat praten goed is ,en ik hoop dat er voor jou genoeg mensen zijn met wie je je verdriet kunt delen
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Gelukkig heb ik mijn moeder nog, ken dat gevoel dus nog niet... dat citaat, daar moet ik even over nadenken. Sterkte Gerreke.
BeantwoordenVerwijderenTja meis.....daar zitten we dan allebei zonder onze moeder......zo naar en verdrietig....voor jouw iets verder weg dan voor mij....maar hoe kun je nou in een paar maanden hersteld zijn zeg maar ...je mag toch verdriet hebben.....tis en was je moeder......ik weet met bloggen bv niet hoe ik nu verder moet zit zo vol met verdriet en dat moet er voor mijn gevoel eerst uit.....en ook met de mensen om me heen...ik krijg zoveel steun en kaartjes en mailtjes en noem maar op.......en weet dat dat eens op houd....ik leef mijn leven met de dag....ik kan niet anders op het moment.....zou niet weten hoe ik verder moet kijken........ga graag naar haar graf dat helpt mij enorm.....en voor de rest werk ik weer......en dat vind ik al moeilijk genoeg.....als jij even wilt kletsen mail me even he???..altijd goed...enne je hoeft deze niet te plaatsen hoor...is voor jouw zeg maar ....xxx..liefs van mij......
BeantwoordenVerwijderenIk weet uit ervaring hoe fijn het is dat je kunt praten over degene die je lief is en die je zo mist, en dat moet je ook zeker blijven doen! Ik hoop voor jou dat je mensen om je heen hebt die er voor je zijn en die naar je willen luisteren.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het citaat heel mooi, dat ga ik opschrijven!
Ik wens je heel veel sterkte,
lieve groet,
Yolanda
Het is goed,dat je er over praat en over je moeder schrijft.
BeantwoordenVerwijderenEn zo'n foto,waar je dan even naar kijkt...het is dan net,of ze even weer heel dichtbij is.
Ook ik heb een foto van mijn moeder in huis staan.
Als ik de lijst dan even poets,dan zeg ik weleens zacht :
" Ik kom je weer even poetsen,dan blijf ik je goed zien " .
Liefs Ans
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar,het is immers al weer ruim 3 mnd geleden dat mijn vader overleed.
BeantwoordenVerwijderenMerk dat het voor mijn omgeving alweer verleden tijd is.
Voor mij is het nog maar pas,ondanks dat ik er echt vrede mee heb.
Begrijp je zo goed wij zullen ze niet /nooit vergeten.
Lieve groet en Gods zegen Marianne
Wat een mooi citaat. Ik hoop dat het over je moeder schrijven op je blog je ook kan helpen met het verwerken van dit grote verdriet.
BeantwoordenVerwijderenSterkte! Lieve groet, Miranda
Dit is heel herkenbaar Gerreke.
BeantwoordenVerwijderenWeet je, als het fijn vindt om te praten over herinneringen of over het verdriet van het missen, moet je dat gewoon doen. Mensen zijn wel geïnteresseerd, maar weten gewoon niet goed hoe ze erover moeten beginnen.
Ik denk dat het je ook heel erg zal helpen om je gevoelens op te schrijven en te delen met ons, hier op je eigen blog...
Het kost tijd, veel tijd en veel energie... sterkte meid!
Liefs, Gonne-Marieke
Hallo Gerreke,
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat 'ze' dat deed, dé foto laten maken. Voor jullie, de achterblijvers.
Ik wens je sterkte met het verdriet van het grote gemis. En geluk met het blijde van de herinnering.
Een prachtige manier om de foto voor anderen af te wenden, want het is jouw dierbare.
En verder denk ik dat het je helpt om te dromen, te schrijven, te dichten, te schilderen, te borduren en te praten over haar.
Liefs,