Bijtkonijn

Ergens halverwege de maand juli, op de terugweg van vakantie, hebben we nagedacht over een huisdier. Toch wel leuk en opvoedkundig verantwoord als de kinderen een dier te verzorgen hebben. Leren ze gelijk wat het is verantwoording te dragen voor een de verzorging van een dier. Dachten wij …

Manlief wilde een hond en de jongens eigenlijk ook wel. Maar een konijn was ook erg in trek. De hond viel af, want vroeg ik: ‘Wie gaat dat beestje elke ochtend uitlaten?’ Het was even stil voordat het antwoord kwam. ‘Nou ik moet werken, dus dat wordt jij.’ Ik moet natuurlijk ook werken, maar kan dat flexibel invullen. Geen hond dus.

Tijdens de rit werd duidelijk dat er een konijn zou komen. Toen we thuis kwamen ben ik gelijk op de internetrommelmarkt gaan kijken. Binnen een straal van tien kilometer waren prachtige konijnen te krijgen. De volgende dag was alles in huis, inclusief konijn.

En wat was dat schattig … toen ie nog klein was, het knuffelgehalte hoog en konijnlief nog weinig vrijheden had. Met dat konijnlief groter werd en ontdekte hoe leuk een tuin vol met eten is daalde het aaibaarheidsgehalte. Vasthouden was er vrijwel niet meer bij.

Als het aan de kinderen had gelegen, was konijnlief inmiddels niet meer dan dood. Leuk zo’n beest, maar in hun beleving kan hij dagen zonder eten en drinken. En schoonmaken? ‘Ahhhh nee hé nu alweer, maar het is zijn beurt.’ De dreiging: ‘Nou dan doen we hem weg.’, helpt heel goed! En de vraag: ‘Mama, wil je me even helpen?’of ‘Mama, wil jij het even doen?’, helpt ook heel goed. Softie als ik ben.

Sinds deze week mag konijnlief niet meer binnenkomen. De maat is vol. T-shirts, broeken, een deken, schoenen, slippers, eigenlijk alles waar een hap in te zetten valt gaat konijnlief op af. Zelfs mijn bikkelharde gordijnen waren deze week met succes doelwit.

En toch het is een lieverd! Als we naar buiten komen smeekt hij om geaaid te worden en gaat er dan ook goed voor zitten als ik hem lekker achter z’n oren kriebel. Als hij de tuin doorrent is zijn eindbestemming altijd de tuindeur of het raam waar hij met z’n pootjes tegenaan gaat staan met het uitdrukkelijke verzoek: ‘Aai me.’Als wij in de tuin zijn holt hij altijd achter ons aan. Ja het is een bijtkonijn, maar ook een verdraaid lief aaikonijn.

En hoe denk je dat hij heet? Tijgertje natuurlijk!