Zo kan het ook (en zo ging het ook)

Warme waterstralen vallen op mijn hoofd en glijden over mijn schouders en rug naar beneden. Ik kijk op naar de douchekop waar het warme water uit komt. Nu masseert de forse straal mijn gezicht. Heerlijk! Ik draai me weer om op zoek naar een washand en douchecrème.


Het zal toch niet gebeuren dat ik dit jaar alleen naar de kerstnachtdienst ga? Door alle drukte heb ik er niet aan gedacht iemand mee te vragen. Trouwens dat is niet mijn sterkste kant. Zomaar iemand meevragen.

Ik zeep me in terwijl mijn conditioner in mijn haar trekt. Het voelt niet helemaal oké, dat ik niemand heb meegevraagd. Ik denk aan Marloes. Al jaren beloof ik haar mee te nemen en ik heb het in al die tijd bij een belofte gelaten. Ik spoel mijn haar uit en laat het water langs mijn lijf lopen, zodat al het zeepsop wegspoelt. Het hoopt zich op bij het putje, waar het niet weg kan vanwege de hoeveelheid haar dat is uitgevallen. Hé Bah.

Ik besluit Marloes te bellen. Ook al is het bijna negen uur. Ik doe het! Het nummer is zo gevonden in mijn mobiel. Na enkele tonen neemt Marloes op. ‘Ja hoi met mij, bel ik gelegen?’, vraag ik. Marloes is verrast en blij tegelijk. ‘Ja hoor ik zit net met een vriend een kopje thee te drinken.’ Hmm jammer, dat wordt dus niets. Maar ik laat me niet direct uit het veld slaan en stel toch mijn vraag. ‘Ik had je graag mee willen vragen naar de kerstnachtdienst. Hij begint over een half uur.’ Ze is blij verrast. Vertelt dat ze er die dag al aan had gedacht, maar het niet zo zag zitten om alleen te gaan. ‘Ik wil er even over nadenken’, zegt ze,’ ik bel je zo terug.’

Ik ben zo benieuwd of Marloes mee gaat dat ik met grote slokken mijn cappuccino naar binnen werk. Ik wip heen en weer op mijn stoel en kijk ondertussen naar de dansende kaarsjes op tafel. Dan gaat de telefoon …


‘Ja, ehh’ begint ze aarzelend. Ze wil natuurlijk niet, want ze zitten net aan de thee, flitst het door me heen. ‘Vind je het goed dat Arnold ook mee gaat? Hij is al jaren niet geweest en wil ook graag mee.’ Ik ben blij verrast. ‘Natuurlijk mag hij mee, gezellig!’

Een half uur later zitten we in een sfeervol verlicht kerkgebouw naar ouderwetse kerstliederen te luisteren. De dominee vertelt in eenvoudige woorden de boodschap van kerst, The Voice of Xmas noemt hij het. Geweldig!