Elke avond is het afwachten wat onze jongens nu weer mee naar huis nemen. Dan heb ik het dus over een nieuwe uitspraak, (niet al te nette) liedjes die ten gehore worden gebracht of een of andere vunzige opmerking die wordt getest. Ik zie ze dan kijken, gaat ie door de papa-en-mama-keuring of niet. Vaak niet …
Zo ook gisteravond. We hebben er weer een nieuwe uitspraak bij. Het eten is op, toetje naar binnen gewerkt, bijbel gelezen en zelfs al gedankt als de oudste iets te binnen schiet en tegen me zegt: ‘Mama moet je horen.’ ‘Nou kerel wat is er’ zeg ik nietsvermoedend.
‘Hé effe dimme tante’ zegt hij heel bravoure en kijkt er yoh-man-achtig bij. Ik geloof mijn oren niet en moet lachen. Ik ben amper bekomen van deze uitspraak of hij heeft er een variant op gemaakt: ‘Hé effe dimme dame.’
Ik wil natuurlijk ook meedoen met dat soort populaire taal en zeg heel street-achtig: ‘Weet je.’ Waarop mijn wederhelft me aankijkt en zegt: ‘Dat is zoooohhh 2000.’ Tja ik moet toch wat meer met mijn tijd mee gaan, blijkt wel.
Hoi Gerreke.
BeantwoordenVerwijderenEen leuke zoon heb je,maar heeft wel netjes gewacht tot na het danken.
Gr uit Harderwijk