Goudvissen!

‘Mama, mama mag ik dit?’ Met een bedenkelijk gezicht kijk ik naar een afzichtelijk stuk plastic. Het moet een waterplantje voorstellen, maar ik heb nog nooit zo’n kleur waterplantje gezien. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zo heel erg thuis ben in de onderwaterwereld. Maar ik vraag mij werkelijk af of het ding bestaat. Het zou mooi staan achterin een groot aquarium, maar niet in onze goudvissenbak van vijftien liter.

Toch ga ik overstag voor een vuurtoren. Hij mocht kiezen tussen de duiker en de vuurtoren. Eerst werd het de vuurtoren, toen de duiker en uiteindelijk weer de vuurtoren (gelukkig). Tegen de schatkist en de kikker heb ik echt nee gezegd. Ik moet er tenslotte ook naar kijken. We kopen verder zand, vissenvoer en lopen daarna door naar de vissenbakken. De bak en de planten hebben we al. Ja, ja vreemde volgorde, dat wel.

Zoonlief mag helemaal zelf de vissen uitkiezen. Ik probeer hem te sturen naar de vissen die ik mooi vind, maar hij vindt ze niets en loopt regelrecht naar de bak met warmwatervissen. Tja dat is jammer en dus zeg ik: ‘Nou schat, dat kan niet, dat zijn warmwatervissen.’ Geen probleem, dan andere vissen. Hij kiest drie prachtexemplaren! Zodra de mevrouw de plastic zak met de vissen in de kar zet, glimt zijn hele gezicht.

Hij vraagt als maanden om vissen. Eigenlijk, sinds ik de vorige dood door de toiletpot heb gespoeld. En nu is het dan zover. De hele autorit houdt hij de zak met vissen vast. Samen maken we de bak schoon, spoelen het grind uit, doen er extra grote stenen in, plaatsen de vurentoren (Vreemd eigenlijk een vuurtoren onderwater, maar ja het oogt leuk!) en zetten de plantjes erin. Als alles klaar is mag hij de zak met vissen in de bak hangen. En daarna is het wachten totdat hij ze erin mag doen.

Zodra papa thuiskomt moet hij als eerste onze nieuwste aanwinst bekijken. En morgen? Morgen mag hij ze eten geven …