Straffen

Elke zee krijgt wel eens te maken met onstuimig weer. Het resultaat hiervan is dat er van die metershoge golven ontstaan. Als het prachtig weer is, lijkt de zee een eindeloos onschuldig stuk water. Bij een briesje, kabbelen de golven met de windrichting mee.


En zo gaat het bij ons thuis ook. Er zijn van die perioden dat er een storm woed, gelukkig komt daarna altijd het stille water of het zachte briesje. Maar in zo’n storm ben ik druk bezig met onderhandelen. In zo’n storm ontwikkelen mijn jongens hun eigen willetje en testen dat in de zo breedst mogelijke zin uit. Mijn nee, is bij lange na niet hun grens. Mijn ja, hadden ze het liefst veel eer willen horen.


Maar hoe breng ik ze bij dat mijn nee, nee is en mijn ja, ja. Voet bij stuk houden natuurlijk en de daad ook werkelijk bij het woord voegen. Maar als hun willetje zegt dat ze die nee best iets op kunnen rekken, ben ik driftig op zoek naar het rempedaal. In de tussentijd gaan mijn kids gewoon door met waar ze mee bezig waren.

Daarom vind ik dat ik buitengewoon inventieve ( wie o wie hanteert deze ook?) straffen heb bedacht. Als je dit doet mag je vanmiddag geen tv kijken. Ga je daarmee door? Dan mag je niet ds’en de rest van de week. Je moet nu echt even luisteren anders denk ik niet dat je vanmiddag met een vriendje kunt spelen.

Het wordt pas echt lastig als ze zeggen dat het ze niet kan schelen, maar gelukkig komt dat erg weinig voor. Zeker als het gaat om vriendjes spelen.

Maar als mama in hun ogen een straf verdient weten ze me ook precies te pakken. Mama als je nu niet luistert mag je een week geen boek lezen. Tja en wat doe ik dan? Luisteren natuurlijk. Een week zonder boek …