woensdag 8 februari 2012

Als de dag van gisteren

Zonnestralen beschijnen het stille wit besneeuwde veld. We staan gearmd, mijn vader en ik. De laatste woorden worden gesproken. Als ik tussen de mensen door naar links kijk, zie ik haar naam staan, de tekst en de twee data. De middag is al zo emotioneel geweest. En nu dit ook nog. Zo dicht bij haar graf.

Langzaam gaat de stoet langs de kist om de laatste eer te bewijzen. Voordat we verder lopen kijk ik mijn vrienden even aan, wetende wat zij nu doormaken. Het doet zo’n pijn. Niet gedacht dat het me zo veel zou doen.

In plaats van rechtsaf achter de mensen aan, gaan wij links af. In het volgende pad ligt ze. Het is zó vlakbij. We staan stil en kijken naar het besneeuwde graf. Is het echt alweer driekwart jaar geleden dat ik hier stond? Het lijkt wel als de dag van gisteren!

Stevig gearmd lopen we weg, samen! Gelukkig … samen!


1. Lichtstad met uw paarlen poorten,
Wond're stad zo hoog gebouwd
Nimmer heeft men op deez' aarde,
Ooit uw heerlijkheid aanschouwd.

Refrein:
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten,
Luist'ren naar zijn liefdestem.
Daar geen rouw meer en geen tranen
In het nieuw Jeruzalem.

2. Heilig oord vol licht en glorie
Waar de boom des levens bloeit
En de stroom van levend water
Door de gouden godsstad vloeit.

3. Schoon tehuis voor moede pelgrims
Komend uit de zand-woestijn,
Waar zij rusten van hun werken
Bij de springende fontein.

4. Wat een vreugde zal dat wezen
Straks vereend te zijn met Hem
In die stad met paarlen poorten
In het nieuw Jeruzalem.

21 opmerkingen:

  1. Mooi ontroerend verhaal Gerreke..
    en zo herkenbaar..
    ondanks alles gaat de tijd altijd zo snel...

    Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik voel het ook overal, alles komt even weer voorbij als de dag van gister. Gelukkig waren jullie samen, de tijd tikt door maar op zo`n moment is alles weer heel dichtbij. Je verhaal is weer met zoveel gevoel geschreven het geeft kippenvel...

    Lieve groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je verhaal raakt me omdat ook ik deze ervaring heb.De eerste keer stond ik er na 1 jaar de tweede keer na 4 jaar,kijkend naar mijn Moeders graf!!Maar Er was toch de warmte en de steun omdat jullie er samen waren!!
    Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Erg mooi beschreven Gerreke.
    Fijn,dat je samen met je vader was.
    En wat een schitterende foto.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Gerreke.
    mooie foto met een mooi verhaal erg mooi.
    groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De tijd vliegt inderdaad Gerreke...ik kan mij je verdriet van toen nog goed herinneren en nu is dat alweer driekwart jaar geleden. Maar in je hart zit ze voor altijd, daar is gelukkig geen tijd voor te benoemen!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een verdriet voor je vrienden.
    Wat een emotie en verdriet voor jou/jullie
    Houd paps nog maar eens extra goed vast.........

    Sterkte en knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi en ontroerend te gelijk !!


    wat een prachtplaat !!!

    en houd elkaar maar stevig vast.

    Groetjes, Joop

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sterkte, Gerreke, mooi beschreven en een schitterend vers erbij!
    Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je gevoelens mooi beschreven Gereke. Het is nog best vers allemaal en als je het verdriet van anderen van dichtbij meemaakt, komt je eigen verdriet weer naar boven.
    Groetjes en fijne avond,
    Marion

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een ontroerende post, geschreven vanuit je hart. De tijd gaat snel, maar de herinneringen aan haar zitten in je hart!

    Liefs, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Pfffff....heftig he??? allemaal.....owww meissss....we missen haar zo !!...xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hallo Gerreke,
    Driekwart jaar is natuurlijk heel kort, te kort om alles te hebben verwerkt. En als je dan op die plek komt, dan is alles weer terug, alsof het gisteren was...
    Heel ontroerend stukje Gerreke, ik kreeg er een brok van in mijn keel... Voel met je mee...
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Prachtig verwoord, je haat weer terug naar dat moment he.
    Maar je vind ook troost in dit lied.

    Liefs Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Een heel mooi en ontroerend verhaal, Gerreke. Sterkte
    Groet, Annet

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Gut wat mooi en ontroerend...
    Ik stond 2 weken geleden in een aula... De laatste afscheid aan mijn vader...
    Het is nog vers...

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zo is het... je verhaal, zeer herkenbaar voor mij. Ik ging ook (een tijdje) samen verder, met mijn vader.

    Het lied gaf vast veel troost aan je moeder. Het is mooi.

    En nu troost jij je met de herinneringen en met al het moois om je heen.
    'k Wens je veel moois!

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Wat een prachtig verhaal zeg.....

    even iets hel anders: je kunt me vinden op @roeliennieboer, zie je op twitter dan!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. ohhh wat heb je dit met gevoel geschreven, kreeg er kippenvel van Gerreke. Wat fijn dat jullie dit samen konden doen, je vader en jij...

    Een lieve groet,
    Gonne-Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Het blijft toch steeds moeilijk. Ik weet het.
    Fijn dat je dat "samen" nog hebt.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen