vrijdag 15 april 2011

Emotieregulatie

Rood. Ik klik mijn gordel los en doe mijn jas uit. Veel te warm. Zodra het stoplicht op groen springt, zit mijn gordel alweer vast en kan ik door. Afwezig door het gesprek van vanochtend. Met rode vlekken in mijn nek en nog roder wangen zit ik achter het stuur. Nee ik huil niet, maar zou het graag doen. De warmte komt niet van buiten, maar komt van binnenuit.

De omgeving past bij mijn stemming. Grauwe grijze gebouwen staan hoog opgetrokken aan beide kanten van de weg. De enkele boom en de vele narcissen moeten het geheel een beetje opvrolijken, maar de narcissen zijn op hun retour en de boom kan al dat grijs niet wegmoffelen.


Terwijl ik de snelweg op draai en goed kijk of ik er op kan komen moet ik gas terug nemen. Die verdraaid langzame vrachtwagen moet helaas ook mijn kant op. Na twee keer kijken geef ik een flinke stoot gas en ga hem voorbij. Die arme man kan er ook niets aan doen dat ik op dit moment mijn emoties maar moeilijk kan reguleren.

Gedachten vaag houden (Want stel wat er achter weg komt ...). Daar ben ik best goed in. Slecht natuurlijk, want door mijn gedachten niet concreet te maken maar ze lekker onduidelijk te houden zodat ik er geen actie aan kan verbinden, hebben mijn emoties vrij spel. Geen wonder dat ze vandaag maar moeilijk in de hand te houden zijn.

Mijn afslag komt in zicht, tijd om de snelweg af te gaan. Als ik de polder in rij heb ik inmiddels mijn gedachten concreet gemaakt (ongerustheid onder ogen gezien) en er ook een actie aan verbonden. Tja wat voor de een een natuurlijk proces is, moet een ander zich eigen maken. Ik behoor tot de laatste categorie.

Maar wat geeft het, al doende leert men …

12 opmerkingen:

  1. Lastig soms die emoties. Gelukkig kon je ze voor je thuis was weer de baas.
    Ik kan ze heel lang verstoppen onder mijn dekseltje...tot het dekseltje niet meer dicht wil en ja, dan barst de bom...
    Lieve groet, Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Soms moet je de tijd nemen om dingen eigen te maken, neem die tijd enlaat het bezinken, ik ga er het liefst direct tegenin of-aan, maar dat helpt niet in alle situaties...

    Sterkte en geniet ook!!!Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je hebt je gedachten en gevoelens verwoord op jouw manier, zo hoort het ook, soms zie ik mensen denken, moet je dat nu zo zeggen , dan denk ik op mijn beurt, ja, want zo ben ik, doe jij dat nu ook maar.
    Bedankt voor je felicitatie en nu op dit moment heel veel sterkte ook al weet ik dat je door je geloof heel veel houvast hebt, toch zijn deze momenten soms zo moeilijk en voel je, je machteloos!!

    lieve groet!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dit klinkt niet al te best...ik hoop dat je nu - een aantal uren verder - je gevoelens iets beter op de rit hebt! Sterkte!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo is dat....aldoende leert men.......fijne avond ! liefs Ria.....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. sterkte voor jou ,

    lieve groet stina

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sterkte Gerreke en hoop dat je weer wat afgekoeld bent ik herken er wel wat van hoor
    ga af en toe maar lekker de polder in kan ik je echt aanraden
    Heel fijn weekend hé
    Groetjes Janny

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zwaar is het eerste wat bij me opkomt. Soms kan het allemaal vreselijk moeilijk zijn. Hoop dat je inmiddels weer tot jezelf gekomen bent.
    Fijn weekend, groetjes Anja.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zo is het!

    Super post! en ja soms rij ik hier over die grote wegen en kan me daarna helemaal niet herinneren wat of hoe ik thuis gekomen ben... ja, niet echt goed...

    Thanks!
    Groetjes uit Indiana

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Emotie laat zich maar moeilijk temperen...
    In de auto, onderweg, heb je alle tijd om over alles na te denken. Je kan je frustraties kwijt op de medeweggebruikers die juist op die dag irritant veel fouten maken... Heerlijk om daar dan op te mopperen! Maar je ontkomt er niet aan... je zal je eigen zorgen onder ogen moeten zien en nog beter, actie moeten ondernemen.
    Een prachtig verhaal, met weer die punten van herkenning!

    Geniet van deze zonnige zondag Gerreke.

    Groetjes, Gonne-Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dan nu mij reaktie laat omdat ik niet wist hoe te reageren en dan zie ik dat je al weer een stukje hebt geschreven Met wat voor nieuws, en weer val ik stil omdat ik niet weet te reageren Natuurlijk heb ik wel woorden maar weet ze nu niet te brengen Ik zou een arm om je een willen slaan en je vast houden en veder niets Deze ziekte heeft al zo veel slachtoffers gemaakt ook bij veel dierbare van mij Dus ik weet wat je mee maakt en door gaat maken, maar dat is niet iets waar jij wat aan hebt. Want jij staat er nu in Ik hoop dat je kracht krijgt door je geloof En wat steun aan het medeleven van mensen oa van het blog Liefs Jacky

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Moeilijk soms om met dingen om te gaan, er zit zoveel herkenning in je manier van vertellen. Soms is het moeilijk te reageren omdat het je raakt en dat doe je goed want je denkt na over dat wat je schrijft! Groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen