woensdag 24 augustus 2011

Dat is pech! Of juist geluk?!

We rijden in een gestaag tempo naast elkaar. Mijn hand rust op zijn rug om hem mee te nemen op mijn ritme. Dat gaat wat sneller, want de regen valt met bakken uit de hemel. Alweer.

We gaan in een flink tempo de bocht door als zoonlief onderuit gaat, mij in zijn val meenemend. Gegil en gehuil is het antwoord op de val. Niet alleen dat, maar ook stekende pijnen en bloed. Maar dat is mijn minste zorg. Zoonlief ligt onder mij en ik moet mijn vreselijk huilende ventje onder mij vandaan zien te krijgen.

Ik sta op ook al doet alles pijn. Een stekende elleboog belet mij om mijn schreeuwende zoon te troosten. Hij komt onder de fietsen vandaan en blijft maar huilen. Ik laat mijn vervelend stekende arm hangen en vraag zoonlief wat er is. Hij maakt zich vreselijk zorgen om broerlief die ergens buiten loopt in het onweer. Wat als de bliksem hem raakt. Ach de schat. Ik maak mij daar allerminst zorgen over, want broerlief loopt niet in zeven sloten tegelijk.


Ik heb zo’n pijn dat ik niet direct zoonlief kan bekijken op al z’n bulten. Maar huilen en rondlopen is een goed teken. Nergens bloed … ook fijn. Bij mij dan, maar dat is van later zorg, we moeten thuis zien te komen.

Wat fijn dat er mensen zijn die je even te hulp schieten en vragen of ze iets voor je kunnen betekenen. Dat doet goed, maar ik wil naar huis. Kijken wat er aan de hand is. De sturen staan fors scheef, maar we kunnen nog fietsen. Mijn arm slap langs mijn lijf.

Als we thuiskomen vraag ik m’n oudste of hij alsjeblieft broodjes wil smeren. Terwijl ik de schade bekijk komt hij met een rijstwafel met pasta boven. Voor mij …
Als ik beneden kom doet hij net een koffiepad in de Senseo. Ook voor mij …


Dan haalt hij een laken en kussen van boven voor z’n broertje die met een pijnlijke elleboog op de bank zit. Broertje heeft ook een rijstwafel met pasta gekregen. Dan pas gaat mijn oudste zitten om zijn rijstwafel soldaat te maken.

Even vergeet ik mijn pijn en geniet van de liefde van mijn kind! Wat een zorgzaamheid. Feilloos aanvoelend dat mama en broertje even zijn uitgeschakeld.

Als ik me wat beter voel ga ik hem knuffelen en vertellen hoe lief ik dat vindt.

PS. Een hoop pijn, veel schaafwonden, geen gebroken botten.

17 opmerkingen:

  1. Oei,wat een verhaal Gerreke.
    En wat lief,de zorgzaamheid van je kids.
    Maar let je ook een beetje op jezelf ?
    Is de pijn niet iets ernstigs ?
    Als het blijft,toch even naar de huisarts lijkt me.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeps, wat een nare val. Gelukkig een verhaal met een goed einde... en je kunt nog typen :) Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wat ontzettend lief.. echt ontroerend..
    doe maar even lekker rustig aan!!

    lieve groetjes, Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat zullen jullie geschrokken zijn!! Gelukkig maar dat er niets gebroken is! Nu vooral rustig aan doen en genieten van je andere zoon, die zo lief voor jullie is!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een pech!
    Die rotregen ook...
    De wegen zijn glad, je gaat harder fietsen om snel thuis te zijn en dan...
    Jullie geschrokken en met pijn naar huis waar je gelukkig liefdelijk verzorgt wordt door je oudste zoon.
    Een knuffel is straks zeker op zijn plaats.
    Ondanks alles ben je toch een bofkont ;)

    Lieve groetjes,
    Gonne-Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh jee......schrikken zeg....gelukkig zijn jullie er dus nog goed vanaf gekomen....
    Maarre...maakt zoonlief zulke mooie koffie....?
    TJEE...een ware kunstenaar.
    Beterschap en liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. AU!!! Schaafwonden en builen doen ook veel pijn. Wat heerlijk zo'n grote zoon die even de handen uit de mouwen steekt...
    Hoe is het met je elleboog?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat fijn dat het goed is afgelopen.......liefs van mij...die koffie !!! heerlijk....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jeetje is dat even schrikken !!!!!
    Gelukkig is het goed afgelopen ...
    hoewel schaafplekken en kneuzingen (voel je vaak pas de volgende dag) ook flink pijn kunnen doen.
    BETERSCHAP en laat je nog lekker even door alle warmte omringen ;-)
    Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Al die pijn is bijna voelbaar maar ook de liefde! Gelukkig is alles goed afgelopen maar zo lief om zo goed opgevangen te worden!
    Sterkte met de pijn en geniet van de liefde die jullie voor elkaar voelen.
    Lieve groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. hoi gerreke
    laten we het maar houden op een geluk bij een ongeluk dat het zo is afgelopen het had erger kunnen zijn..
    beterschap
    groet rini

    BeantwoordenVerwijderen
  12. wat een lieve zorgzame schat van een zoon heb je Gerreke en trouwens wel fijn dat er nog omstanders zijn die je even willen helpen..
    beterschap met jullie tweetjes en doe lekker rust gaan!,
    lieve groet van Elly.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Een ongeluk zit in een klein hoekje..gelukkig zijn jullie er goed van af gekomen én heeft oudste even z'n lieve zorgzame kant verder kunnen ontwikkelen :)
    Ik neem aan dat de foto van de kapotte jasbeschermer pas thuis is gemaakt en niet op het pd!
    Fijn weekend, Corine(THUIS)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oh, jullie hebben een lelijke smak gemaakt. Wat een wonder dat het nog zo is afgelopen. En wat een schat; zoveel goede zorgen. Echt lief.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Oh Gerreke
    Gelukkig is het nog goed afgelopen want je kan heel raar terecht komen en wat een schat die zoon van je heel erg lief
    hoop dat jullie weer wat opgeknapt zijn
    Sterkte hé en de hartelijke groetjes ook voor je Kids
    Janny

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Oef, een slap hangende arm, naast al het andere nare...
    Maar nu is het vast weer bijna vergeten!
    Lief, zulke zoons ;-)
    Groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat schattig en lief van je zoon!

    Die regen ook!! Bah.
    Ik hoop dat het beter gaat met jou en je zoontje.

    BeantwoordenVerwijderen