woensdag 1 februari 2012

Stempelen?!

Zondagochtend 10.00 uur.

‘Waar is dat stukje ook alweer? Oh hier, mooi.’ Nietsvermoedend praat ik in mezelf maar een eind weg. Het stuk voor zoonlief moet worden uitgeprint dan kan hij makkelijker zijn boekbespreking voor maandag voorbereiden.
Het is al een tijdje stil beneden. Maar nu hoor ik gestommel op de trap gepaard met een hoop gegiechel. De jongens hebben pret, maar ik heb het te druk met het stuk van zoonlief.

Ineens staan de jongens boven aan de trap en roepen in koor ‘Hoi mam, kijk eens.’ Van schrik weet ik even helemaal niets te zeggen. Moet ik nu hard gaan lachen of moet ik nu vreselijk boos worden. Ik lach niet, want dat vraagt om een tweede keer en dat is beslist niet wat ik wil. Dan maar boos worden, want echt veel meer keus heb ik niet.

Twee ontzettend blije koppies kijken mij ondeugend aan. Hun beider gezicht en hals zitten onder de gekleurde stempels. Er is bijna geen plekje meer waar geen stempel op zit. Ik zie het al voor me. Zoonlief moet een boekbespreking houden en de stempels kunnen er niet meer af.


Ik kan het niet anders zeggen. Ik wil zo graag in lachen uitbarsten om die kostelijke gezichten, maar wordt boos van bezorgdheid dat zoonlief er niet bepaald serieus uit ziet als hij zijn boekbespreking moet houden.

Na twintig minuten boenen was het ergste eraf …

En z’n boekbespreking? Een 8!

15 opmerkingen:

  1. Haha...dat moet toch een kostelijk gezicht zijn geweest, letterlijk en figuurlijk!!

    En het resultaat was heel goed, blijkbaar was hij erg ontspannen door alle voorpret!

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kom viavia op je blog terecht en het ziet er heel gezellig uit! Ik heb me bij je aangemeld als volger en kom zeker nog eens terug :)

    Groetjes,
    Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Had nou toch maar gelachen Gerreke, moet toch een kostelijk gezicht geweest zijn...Ik zie het al voor me, ha, ha!! en een 8 dat is toch perfect...

    Lg, Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja stiekem moest je toch vast wel lachen......wat puur genieten doen kinderen toch.....
    Jammer dat je er geen beelden van hebt, vast een vrolijk gezicht.

    Top cijfer

    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heb je een foto gemaakt voor later, kunnen jullie er dan hartelijk om lachen haha..
    Maar ja, dat komt niet zo serieus boos over hè.
    Lieve groet, Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Voordat je ging boenen, heb je er toch wel een foto van gemaakt hè? En knap dat jij je lachspieren zo kon beheersen hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat zal dat een komisch gezicht geweest zijn.
    Maar dat geboen op die toetjes,dat zal geen pretje geweest zijn,dus zullen ze het beslist geen tweede keer meer doen,denk ik.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Gerreke
    wat maakt het uit het is toch bijna carnaval.
    groetjes Herman,

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Pfff...wat een gedoe zeg...moest je stiekum toch niet lachen ???....liefs van mij....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik had mijn lach ook niet in kunnen houden maar snap je zorg ook wel weer. Zonder er bij na te denken en lol voor 10 maar ja...die boekbespreking, gelukkig is het goed gekomen en kun je er nu achteraf lekker om lachen.

    Lieve groet, Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Knap dat je je lachen in kon houden en jammer dat je geen fototoestel bij de hand had ;) Een 8! Goed gedaan!

    Fijne avond. Lieve groet, Miranda

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dat je een lach kon verbergen Gerreke!
    Geweldig verhaal.
    Wat een boeven die twee........maar toch een acht gehaald!
    groetjes Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hahaha, ik zie het helemaal voor me.
    En gelukkig heeft de boekbespreking er niet onder geleden.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  14. misschien door de stempels ontspannen, het was natuurlijk een dolle boel toen hij voor de klas kwam. Je weet inderdaad dan niet wat je moet doen...;-)
    En een 8 is toch prachtig..

    Groetjes Von

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Zo zie je maar, het kan altijd meevallen! Een heerlijk verhaal! Groeten, Marion

    BeantwoordenVerwijderen