Hoera post!

Terwijl ik met de laatste tas met boodschappen naar de tuin loop, komt de postbode mij tegemoet. Ze heeft een kleine dikke envelop voor me. Hé die ziet er anders van formaat uit dan anders. Gelukkig niet blauw en ook niet zo een die je eruit pikt voor boetes. Er zitten een hoop postzegels op.

Nieuwsgierig kijk ik naar de voorkant. Vanuit Frankrijk, dat kan maar een iemand zijn. Verrast laat ik de boodschappen voor wat ze zijn en open de envelop. Wat een verrassing zeg! Ik ben helemaal blij.

Vanaf het moment dat ze is vertrokken naar Frankrijk heb ik me voorgenomen ook eens een kaart te sturen. Maar van mijn voornemen kwam niet veel. Zodra ik haar blog weer las dacht ik, ja dat moet ik echt even doen ja. En zo snel als het op kwam, vergat ik het ook weer. Totdat ik begin oktober een fb berichtje van haar las bij iemand anders op de fb pagina. Ja ... zo gaat dat ... Hoe leuk het is om post te ontvangen.

Snotjan, heb ik nog steeds niets gestuurd. Na dat bericht ben ik op zoek gegaan naar iets leuks. Het moest er nu maar eens van komen. En wat gebeurt er. Ik kom haar moeder tegen als ik op zoek ben naar iets moois voor haar dochter. Haar moeder beslist mee over de kaart, maar de mooie kalender die er bij past zoek ik zelf uit.

Zoals gewoonlijk blijft dit dan weer even in huis liggen voordat ik de moed vat om naar het postkantoor te gaan, want zoveel postzegels had ik niet in huis. Maar ... uiteindelijk dan toch ... is mijn post verstuurd en aangekomen. Een lieve email was haar reactie .... nooit gedacht dat ik per post ook iets leuks zou krijgen. Nu begrijp ik weer waarom zij het zo leuk vindt! Ik vind het zelf al zo leuk en woon niet in een ander land.

Lieve M! Ontzettend bedankt!