Een vreemde in eigen huis

Ik weet niet wat het is, maar als er dagen een vreemde in mijn huis rondloopt lijk ik te zijn lamgeslagen. Weet ik ineens niet meer van wie mijn eigen huis is en gedraag ik me alsof ik bij mezelf op visite ben. Ik drink koffie, rommel in de keuken, kamer en zo nodig de tuin en praat met de werkman, zoals wij hem hier in huis noemen. Maar om nou te zeggen dat ik in de tussentijd mijn huishouden bestier? Nee, daar heb ik geen tijd voor. Althans zo voelt dat. Ik ga geen was draaien, niet stofzuigen of iets anders dat op schoonmaken lijkt, als alles wat toch weer vuil wordt.

Ons sanitair was aan vernieuwing toe. Slopen en iets nieuws uitzoeken kun je wel aan ons overlaten, maar omdat wij zijn nou niet bepaald bevoegd zijn het uitgekozene te plaatsen, hebben we een vakman in huis gehaald. Tuurlijk alles valt zelf te doen, ook het plaatsen, maar ieder z’n kennis en ieder z’n vak.

Zo’n werkman is toch vijf dagen in huis. Tja en wat doe ik dan? Nou niets dus. Niet echt iets zinnigs. Hoewel? Ik heb wel een boek uitgelezen, dat is ook wat waard. En alle lopende dingen gaan ook gewoon door. Kids naar school brengen en weer ophalen, zwemles, voetbal, met vriendjes spelen, werk niet te vergeten, maar mijn huishouden blijft hangen.

Nu, een week later is alle achterstand weer weggewerkt. Maar het was het meer dan waard. Ik kan echt genieten van iets nieuws, ook al is het dan sanitair.

Werkman bedankt!

PS. Niet minder belangrijk … ik ben mezelf weer in eigen huis.