Soms als ik zie hoe mensen zichzelf voorbijlopen zonder dat
zij het in de gaten hebben verstikt het me gewoon. Kan ik een plaatsvervangende
bal in mijn buik krijgen. De symptomen zijn soms zo duidelijk dat ik de sterke
drang om de ander te waarschuwen moet onderdrukken. Of moet ik het gewoon
eerlijk zeggen? Maar wanneer kan ik het zeggen en wanneer moet ik mijn mond
houden? Hoe zou ik het zelf hebben gevonden als iemand mij zou hebben
gewaarschuwd? Stond ik er destijds voor open?
Ik weet nog dat niemand het bij mij zag aankomen. Ja ik was
druk, vond men, veel te druk voor een werkende moeder met twee jonge kinderen. Toch
kwam het voor mij en mijn omgeving volledig uit de lucht vallen. Een collega
waarschuwde me wel dat ik erg druk was, maar dat signaal heb ik niet opgepikt.
Ik stond er misschien wel voor open, maar had het totaal niet door. En is dat
niet bij vele mensen het geval??
Zodra de laatste energiestuipen door het lijf van een
opgebrand iemand gaan komen deze signalen niet meer binnen. Het lichaam (en de geest) is zo
ontzettend onrustig en druk dat het nergens meer voor open staat. Totdat de man
met de hamer zegt dat het genoeg is. Heel pijnlijk, maar waar!
Volgende keer: wat associatieve gevoelens met je kunnen doen
… jaren na dato.
Blijkbaar is dat het nare van een aankomende burn-out...het sluipt als een roofdier steeds dichterbij zonder dat je het zelf in de gaten hebt. Gelukkig heb ik het zelf nooit ervaren...het lijkt mij vreselijk om een burn-out te krijgen.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je er over schrijft...
Lieve groet, Ingrid
Beangstigend hè? Ik zag het bij mijn man wel aankomen en toch wist ik niet precies wat het was.
BeantwoordenVerwijderenIk zat vanmorgen bij een workshop van een outplacement buro, daar zat ook een collega bij die nog midden haar burnout zit, zij was vanmorgen weer voor het eerst op het werk. Ze is aan het solliciteren en heeft ook een uitnodiging voor een sollicitatie, aan haar hele doen en laten merkte je gewoon dat ze nog niet in orde is. Je ziet dat aan de hele houding en manier van praten. Ik moest aan jou denken. Je bent er sterker uitgekomen.
BeantwoordenVerwijderengoed om er weer eens over na te denken.
Liefs,
Brenda
Zeg nooit, nooit, zei ooit een arts tegen me, je denkt dit heb ik niet, ik kan wel verder en dan pats- boem...burn out.
BeantwoordenVerwijderenFijn om hier ook meer over te lezen.
Lieve groet,
Eefie
Ik heb mijn blognaam veranderd in http://whats-inaday.blogspot.nl
Ik werd regelmatig overspoeld door nare mails, dus nu deze keuze.
Dus als je me zoekt:)
Het tegen iemand zeggen,bij wie je het vermoeden hebt van een burn-out,is inderdaad heel moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het weer mooi beschreven,Gerreke.
Groetjes Ans
Ik heb het een keer bij iemand meegemaakt, en het is niet aangenaam.
BeantwoordenVerwijderenOf het overkomt om het van te voren aan te geven, vraag ik mij af. Volgens mij ga je steeds harder werken om je taken af te krijgen, totdat de man met de hamer komt.
Lieve groet,
Gerry
Heb je blog net ontdekt, wat kan je het mooi verwoorden zo als ervaringsdeskundige! Je bent er sterker uitgekomen?
BeantwoordenVerwijderenIk ga je volgen!
Ik geef je even een knuffel.....liefs van mij...xxx....
BeantwoordenVerwijderenJe kan er anderen voor waarschuwen maar net als jij zullen zij de signalen niet herkennen (vaak zelfs ontkennen) ... pas als die man met de hamer komt en dan is het meestal al te laat.
BeantwoordenVerwijderenEn weer ben ik onder de indruk Gerreke.
BeantwoordenVerwijderenLieve groet
Hermine
Vaak neem je zo'n opmerking neit serieus en weet je gewoon ook niet hoe de druk moet worden gemidnerd. Totdat...dan kun je niets meer. Zuinig zijn op jezelf!
BeantwoordenVerwijderenLieve Gerreke,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het heel stoer van je maar vooral heel goed dat je dit beschrijft, deze serie over burnout....
Ik denk dat een heleboel mensen het niet willen zien /kunnen zien /herkennen bij zichzelf omdat ze niet goed weten HOE naar hun lichaam te luisteren...(dit ben ik veel in de praktijk tegen gekomen, dan kwamen ze natuurlijk met lichamelijke klachten bij mij....)en nu door deze verhalen van jou kunnen ze in alle stilte erover nadenken...en ik weet zeker dat dit wat lost brengt bij anderen!!
Ik geef je een dikke knuffel!!
Lieve gr. Mirjam
Een mooi verhaal Gerreke ik ga de rest ook lezen. Burn-out is voor de meeste van mijn cliënten achteraf een zege omdat zij hun leven en daarmee hun wereld hebben veranderd. Burn-out is dan een mooie ont-wikkeling in je leven want het zijn juist de sterkste mensen die volharden en doorzetten totdat het systeem aangeeft dat het genoeg is. Marina Schriek heeft er een mooi boek over geschreven met de titel Gefeliciteerd met je burn-out waarin ze talloze tips geeft na zelf twee maal een burn-out te hebben ervaren wat bij haar en haar cliënten heeft gewerkt op het pad naar een nieuw en volwaardiger leven.
BeantwoordenVerwijderenLeon Birnkers burn-out specialist.
Hoi Gerreke... Tja... zo gaat dat... ik heb er nooit op die manier over geschreven maar ben er dus eveneens niet aan ontsnapt. Mijn grootste zorg is nog steeds hoe te voorkomen nog een keer voor de bijl te gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk zou graag je hele verhaal eens lezen; waar vind ik een beetje handig de voorafgaande 5 delen?
Liefs en zo,
Gabi
Dat ga ik voor je regelen lieve Gabi. Ze komen aan de zijkant van mijn blog te staan. Ik stuur je een bericht als het zo ver is!
VerwijderenLiefs!
Dankjewel! Een fijne voortzetting van het weekend nog... ;-)
VerwijderenHallo Gerreke,
BeantwoordenVerwijderenWat bijzonder om je verhaal te lezen.
ik zit midden in de burn out, probeer nog te ontkennen maar dat kan niet meer.
Denk nu dat dit nooit meer over gaat.
Fijn om te lezen dat je het kunt overwinnen!
Bedankt
Echt hoor anoniem, je komt er weer uit! Neem dat maar van mij aan. Die gevoelens van 'dit gaat nooit meer over' heb ik zo ontzettend vaak gehad! Maar ... geef jezelf de tijd! Zoek genietmomenten en dat is best lastig, want misschien weet je even niet meer wat je leuk vindt of waar je van kunt ontspannen ... ook dat komt weer terug!
Verwijderen