vrijdag 4 februari 2011

Een Burn-out, hoe voelt dat? (deel 4)

Ik weet werkelijk niet wat me overkomt. Daar is die dag dan eindelijk, zomaar ineens, zonder aankondiging. En wat voelt dat goed! Ik stap wel met enige achterdocht mijn bed uit, want met alles denk ik: zou het terugkomen??? Het heeft me zo overvallen, het kan me gerust nog een keer overkomen.

Maar dit heb ik en kan me niet meer worden afgenomen. Die vreselijke grote bal in mijn buik is langzaam opgelost. Dat is heel ongemerkt gegaan, maar het resultaat wordt wel opgemerkt. Eindelijk, eindelijk is die dag dan aangebroken. Ongelofelijk wat een overwinning! En wat voelt dat goed!

De eerste zichtbare onzekere stappen naar herstel zijn genomen. De onzichtbare heb ik niet meegeteld, maar dat had ik wel moeten doen. Het is zo belangrijk jezelf complimenten te geven voor de stappen in de goede richting. Het is een enorme overwinning. Je viert toch ook feest als je een medaille wint? Nou elke overwinning is ook een medaille waard. Als ik een trofee zou hebben gekregen voor elke overwinning had ik hiervoor een aparte kast kunnen laten maken. Maar je moet de overwinningen wel zien, anders blijft je kast leeg.

De hele dag liep ik rond met de vraag of de bal terug zou komen of niet. Maar hij bleef weg. En ik? Ik had ineens energie over om dingen te gaan ondernemen. Maar goed ook, want mijn wereld werd erg klein. Daar had ik zelf voor gekozen en ik geloof ook dat het goed was. Ik kon er geen extra prikkels bij verdragen. Naarmate de tijd verstreek was ik toe aan meer prikkels en werd boodschappen doen een uitdaging.

Waar ik vroeger niet over nadacht, maakte ik me nu zenuwachtig voor. Boodschappen doen werd een project op zich. Doodmoe werd ik er van, maar het gaf uiteindelijk een enorme voldoening als ik thuis de boodschappen in de kast zette. En … weer een troffee!

Veel mensen met een burn-out vermijden drukte. Veel te veel prikkels in een keer en dat lawaai … ohhh. Er komt ineens weer een hoop op je af. Vergelijk het met een griepje. Je ligt de hele dag op bed en je hebt, als je net aan de beterende hand bent, ook geen zin om naar een fuif te gaan. Voor mensen met een burn-out is dat effect vele malen groter.

18 opmerkingen:

  1. Kan begrijpen dat je angst had dat het terug zou komen.
    En precies wat je zegt, we zouden onszelf is wat vaker een compliment mogen geven.

    Groeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven weer Gerreke, veel herkenning weer hier.
    Achteraf waren die dagen voor mij veels te spannend..want ik durfde het niet te geloven...wetende dat de terugval weer op zich wachtte, de dag erna. Dat vond ik het ergste. Maar ook daar leerde je mee omgaan. En zo kon ik uiteindelijk ook mijn overwinning vieren op die dagen.
    x Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat moet dat een goed gevoel geven...dat je merkt dat het anders wordt, dat het de positieve kant op gaat. Ik heb het je al eerder verteld, maar ook als ik deze post lees ben ik blij dat ik het nog nooit heb hoeven te ervaren! Het is voor mijzelf ook wel eens goed om daar bij stil te staan en daar dankbaar voor te zijn!

    Een fijn weekend! Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Gerreke,
    Wat heb je dit weer mooi verwoord.
    Je zelf complimentjes geven voor echt de kleie dingen. Ik voel echt punten van herkenning. Je manier van schijven hierover vindt ik knap. Het delen hier op je blog is zeker ook een compliment meer dan waard!
    Alvast een heel fijn weekend, groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vind het zo knap hoe je het verwoord En wat ik al eerder schreef het is net of je mij verhaal op schrijft Dank je voor het delen op het blog van jou verhaal liefs Jacky

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wat heb je het goed weer gegeven Gerreke, heb zelf ook veel meegemaakt in het achter liggende, en moet oppassen nu dat het niet weer te gek wordt.

    fijn weekend gr Stina

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat kan je dat goed verwoorden zeg.
    Complimentjes aan onszelf vergeten we inderdaad vaak en dat is erg jammer.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik denk dat je nog steeds met een blij en dankbaar gevoel aan die dag terug denkt.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Prachtig geschreven weer .Elke dag is een kado'tje en dat moet je koesteren .Leven in je eigen tempo ,weten wat kan en wat teveel is .Ik doe het nu op mijn eigen manier ,niet altijd handig voor anderen maar noodzakelijk voor mij .Ik heb echt bewondering voor je ,de manier waarop je alles zo mooi en duidelijk geschreven hebt want het is toch best heel heftig!!Fijn weekend ,Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Gefeliciteerd Gereke......
    Is idd een medaille waard...
    ik heb een heel depressieve zus en die heeft er ook nog eens een burn out bij, die moet ook zo vreselijk knokken, ze heeft geen bal in haar buik, maar een band om haar hoofd, lijkt me ook 3x niks...
    en langzamerhand gaat het met haar ook steeds een stukje beter...hoop dat het ooit eens weer helemaal goed komt, maar ik heb er een hard hoofd in, ik ben in ieder geval blij dat jij en zij weer op de goede weg zitten...heel veel sterkte...

    gr. Nieske

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Geweldig wat een overwinning !!....dikke knuffel van mij......mooi opgeschreven weer Gerreke...xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ik begrijp de foto na het lezen van de aangrijpende tekst
    burn out is geen evidentie om hieruit te geraken
    voortgaan op deze weg !
    peter

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi Gerreke,

    Wat leuk dat je eenr eactie achterliet op mijn blog.
    Normaal zijn er wel leukere dingen te lezen hoor.
    Tja...ook zulke dingen horen bij mijn leven, dus ook op mijn blog.
    Daarom ook juist zo bewonderingswaardig dat je nu juist een reactie achterliet...de meeste zouden denken..volgende keer maar weer.
    Ik ga even volger bij jou worden, zodat ik als alles wat rustiger is eens bij jou kan komen lezen.

    fijn weekend...groetjes Carla.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Een feestje der herkenning, het was natuurlijk geen feestje maar het heeft mij ook veel nieuwe inzichten gebracht. Zo af en toe ga ik over mijn tax en dan waarschuwt mijn lichaam mij gelijk. Wat goed dat je dit bespreekbaar maakt op je blog. Ik heb het met "plezier" gelezen.

    Groet,
    Jeanette

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wanneer je uit een heel diep dal bent geklommen, is inderdaad iedere overwinning een medaille waard!!

    Fijn weekend toegewenst, Jantsje

    BeantwoordenVerwijderen
  16. A nice collection of medals, congratulations

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wauw dit is precies zoals ik me nu voel. Ik was aan het googlelen op burnout en prikkels. Dit geeft me het idee dat ik het goed voor me is om alle prikkels te vermijden. Hopelijk wordt die vreselijke bal in mijn buik snel kleiner.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoi Djura,

      Ik lees nu pas je bericht. Maar ik hoop dat je mag ervaren dat het goed is even geen prikkels om je heen te hebben! Goed op je grenzen te letten. Ik hoop ook dat inmiddels de bal in je buik kleiner is geworden!

      Groetjes,
      Gerreke

      Verwijderen