woensdag 2 maart 2011

Verhoogde hartslag, moeizame ademhaling …

Vorige week.

Zodra de parkeerplaats in zicht komt, weet ik dat ik een foutje heb gemaakt, maar terug kan ik niet meer. Beloofd is beloofd. En op een andere dag is het er niet minder druk. Het zwembad is al in zicht en zoonliefjes en vriendje kunnen niet meer wachten.

Zodra ik een plekje tussen de massa bemachtigt heb moet ik er ook aan geloven. Oudste zoonlief en vriendje zijn al weg. Best wel moeilijk. Beiden zeven, hebben nota bene A, B en C en ik maak me zorgen of ze het wel redden. Goed daar moet ik me dus overheen zetten en snel ook, want jongste zoonlief heeft geen diploma’s en wil dolgraag het geleerde in praktijk brengen en aan mama laten zien.

Mijn hart groeit als ik zie hoe mijn jongste in het diepe springt, zich een weg door het water baant, op de kant klimt en alles nog eens doet. Verbazend!!! Een paar weken geleden zat er geen schot meer in de zwemles omdat zoonlief niet in het diepe durfde te zwemmen. Waarom? De inval zwemjuf had teveel vertrouwen in zoonlief en liet hem in diep water naar de kant zwemmen. De kant was te ver weg en zoonlief redde het niet … Terwijl ik achter glas toekeek (met klotsende oksels), zag ik zwemjuf een snoekduik maken om zoonlief op te vissen. Pffff, en adem weer uit …

Terwijl ik met mijn oudste een broodje eet, speelt mijn jongste met vriendje in het zwembad. Het is een zwembad dat afloopt, dus altijd opletten geblazen. Als ik een hap genomen heb kijk ik weer naar mijn jongste in het water. Althans dat is de bedoeling. Waar is hij eigenlijk? Gelijk gaat mijn hartslag omhoog en vullen mijn longen zich maar moeizaam met zuurstof. Verdikke nog an toe, de hele tijd heb ik hem in de gaten en nu dit …

Net op het moment dat ik in paniek wil raken zie ik een blij hoofd van de glijbaan komen. Een diepe zucht van opluchting ontglipt mij. ‘Mam, wat is er?’, vraagt zoonlief, die iets aanvoelt, met volle mond. ‘Ehhhh niets lieverd, helemaal niets.’

20 opmerkingen:

  1. Hou op...dit is zo herkenbaar! Op zo'n overvol zwembad zit ik ook helemaal niet te wachten en je bent continue bang je kind uit het oog te verliezen! Een voordeel met wat oudere kinderen: je hoeft er niet meer bij te zijn en ze redden zich wel...

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vorige week dezelfde ervaring gehad...een overvol zwembad, twee kinderen die er een sport van maakten om snel van me weg te zwemmen, bij het golfslagbad bij elke golf 'sorry' roepen omdat we hutjemutje naast elkaar dreven..
    Wat een ramp...ik ben bezig er een column over te schrijven, wie weet zet ik hem ook wel even op m'n schrijversblog..
    Lieve groet Renny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh chips...idd zo herkenbaar.....
    Maarre dat zoonlief nog durft na zo'n actie van de juf....een kanjer zeg.....
    Om trots op te zijn, heel erg trots...
    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Vreselijk, ben blij dat dat hier verleden tijd is! En dan ook nog een kind van een ander mee..
    Super dat jongste z'n angst weer heeft overwonnen, op naar het eerste diploma!
    groeten, Corine(THUIS)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zie het voor me en hou met jou mijn adem in
    Wat kan je in je rats zitten voor je kinderen he! Gelukig loopt het goed af en gaat de jongste op diploma af groetjes Jacky

    BeantwoordenVerwijderen
  6. hier houden ze helemaal niet zo van zwemmen meer in het verleden wel hoor, en onze jongste die moet nog op zwemles straks, vindt dat ook altijd best spannend.

    groetjes Stina

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Pfffffffffffff, scary zit met ingehouden adem te lezen......ahhhhhhhh gelukkig eind goed al goed.
    Voor je zoontjes heel cool en ontspannend, voor jouw....ai.
    Fijne droge avond,
    Karina

    BeantwoordenVerwijderen
  8. oh zo herkenbaar dit.. pfff.. mijn kinderen zijn nu volwassen, maar hoe jij dit beschrijft.. ik voel de spanning en de stress!!

    lieve groet, Tjitske

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel herkenbaar, ik heb nu minder zorgen kwa zwemmen. Maar dat vergeet ik niet en dan naar het zwemmen met z'n allen in een hokje zorgen dat alles weer compleet mee naar huis gaat pfff.
    Maar de kids genieten hi..hi..
    Groetjes Anja.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ja, blijf daar maar eens rustig bij Gerreke!
    Goed dat je toch met je kinderen naar het zwembad gaat, het is zò leuk voor ze.
    Watervrees is bij je jongste al opgelost, die heeft zò zijn diploma.
    Groetjes Greet

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Gelukkig dat het goed is gegaan, en dan moet je rustig blijven lijkt me echt heel zwaar!
    Groetjes Cristien.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ja als Moeder blijf je allert ,en gek he dat blijf je ook doen als je eigenlijk weet dat ze het wel redden
    Liefs Elisabeth

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Hoi Gerreke,
    Superleuk dat je me gaat volgen hoor.!!
    Ben nog niet zolang bezig om echt in het openbaar, zo voelt het in ieder geval, te werken.
    Vind het nu al helemaal leuk, vooral als je dan ook, zoals nu weer, volgers krijgt die in jouw site geinteresseerd zijn.
    Ik hou wel van het soort korte verhalen zoals jij waarin je de dagelijkse wel en wee herkend.
    Kom nog vaak langs.
    Groetjes Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Oef ... zo herkenbaar! Je blijft altijd alert ook al hebben ze een zwemdiploma, zeker in die grote zwemparadijzen waar het zo druk is. Ik las je blog dan ook even met ingehouden adem:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik hield ook even mijn adem in en pffff Gerreke ik voelde even met je mee.
    Wel een leuk zwembad daar bij jullie. Zie ik een piratenschip?

    Groetjes
    Hermine

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Hé wat leuk dat je even op mijn blog langskwam, op die manier leer ik ook weer andere blogs kennen,
    Je verhaal is zo herkenbaar, de angst die je hebt, zijn ze er nog, geen minuut uit het oog verliezen.. Bij mij zijn ze gelukkig al groter, maar soms voel ik die angst nog.

    Ik ga je volgen, ben benieuwd naar je verhalen.
    Groetjes, Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Tja...inderdaad spaans benauwd!! ...liefs fijne avond van mij...xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Dit is zo herkenbaar. Trots zijn als het zwemmen goed gaat, maar ook het steeds maar in de gaten houden van. Na zo'n dag ben je absoluut zeker zelf aan een ontspannend uitje toe!
    Ik heb trouwens een nieuw blog. Daar ga ik vanaf nu verder.
    Liefs, Pauline

    BeantwoordenVerwijderen
  19. O wat is dit herkenbaar!!!
    Vreselijk... dat... Vaak maken we onszelf gek, want ze redden zich wel maar toch (afgelopen weekend merkte ik dat ik het een stuk minder heb, maar ik blijf ze in de gaten houden..!! :) )

    Je hebt de Liebster award gewonnen, zie mijn blog voor meer info)

    BeantwoordenVerwijderen